Lilly

LİLLY

Karşısında duran büyüleyici adama bakıp iç geçirdi ve uzattığı eline baktı. Hiç çekinmeden tuttu o eli. Birlikte yumuşak karların üstünde yürüdüler arkalarında tek bir iz bile bırakmadan. “Benimle gelin matmazel. Size dış dünyayı, bilmediğiniz diyarları göstereceğim. Korkmayın, bendeniz sizi koruyacak her bir tehditten.” Adam ara verip gülümsedi. “Elimi tutun sadece ve hayallerinizi ayağınıza getireyim. Elimi tutun sadece ve size duymak istediğiniz hikayeleri anlatayım. Elimi tutun sadece.” Lilly o kadar mutlu ve huzurlu hissediyordu ki hiçbir şeyi düşünmedi ve dans edercesine hafif adımlarla adamı takip etti. Saçlarını havalandıran hafif rüzgar ona tatlı ve soğuk kar kokusunu taşıdı. Bir iki atıştıran kar taneleri ise onları rahatsız etmeden yavaş yavaş süzülüyorlardı küçük parıltılar gibi. Ama Lilly hiç üşümüyordu incecik elbisesine rağmen. Adamın gülüşü içini ısıtıyordu. Ve elleri… Tuttuğu eli sert ve güven vericiydi. Hareket halindeki bir sıcaklık elleri arasındaki boşlukta dalgalanıyor kollarına doğru çıkıyordu. Adam bilmediği dillerde telkin edici şarkılar mırıldandı. İçinden geçip gittikleri sokakları bile ilk defa görüyordu kaleye yakın olmasına rağmen. Adamın elini daha sıkı tuttu. Yaşadığı gösterişli saraydan bile büyüktü dünya. Kim bilir daha neler saklanıyordu perdelerin arkasında. Birden zihninde bir anı süzüldü. Ama daha o ne olduğunu anlayamadan bir şey o anıyı çekti. Sonra başı döndü sendeledi. Zihninin buzları çözüldü ve o anıyı yeniden yakalayabildi. Güneş doğmak üzere ve her yer karanlıkken odasında geceliğini çıkarmıştı. Üstünü giyinirken çıkardığı hafif sesler küçük kardeşini uyandırdı. Onun başına gidip saçlarını hızlıca okşadı. “ Birazdan geleceğim. İlk karı görmeliyim.” Kardeşi ona itiraz edemedi. Çünkü zaten geri geleceğini biliyordu onun başarısız girişimlerinden. Ama endişeleniyordu yine de. “ Ama lütfen, dikkat et. Orman kenarlarında sihirli canavarlar varmış. Daha sen anlamadan büyüleniyormuşsun. Lütfen o kadar uzaklaşma!” Lilly tebessüm etti küçük kardeşinin tatlı korumacılığına. “ Sen beni merak etme. Hem sen bunları o afacan ikizlerden duydun değil mi?” kafasını hafifçe salladı kardeşi. Karanlıkta gözleri büyümüş ve onu epeyce tatlı yapmıştı. “ Onlar hep seninle uğraşıyorlar, korkutmaya çalışıyorlar. Merak etme gerçek değil anlattıkları. Ama yine de söz ,ormana girmeyeceğim. Nerde olduğuna bakındı ürkekçe. Kafasında tatlı bir his dolanıyordu hala. Ama eskisi gibi değildi. Kendisinde hissediyordu artık. Tanımadığı bir adam şarkısına devam ediyordu. O söyledikçe burnuna tatlı bir koku doluyordu. Şarkının sözleri ona yabancı bir dilde de olsa nasılsa anlıyordu denilenleri. Ve ona büyü yapıldığını fark etti sonunda. “Korkma, beni takip et…” fısıltılı ve hırıltılı bir sesti önceki duyduğunun aksine. Ve büyüleyici adam gitmişti. Şimdi yerde karların içinde sürünen soluk bir yaratık ona doğru sürünüyordu. O da anlamıştı büyüsünün etkisini kaybettiğini. Ama devam ediyordu. Kızın zihni gidip geliyordu ve geriye doğru bir adım attı. Yaratık sürünmeye devam ediyordu ve hızını artırıp ona doğru atılınca kız koşmaya başladı. Doğru yol neresi bilmeden koştu. Sendeliyordu. “Sana hayallerini vereceğim. Hep dışarıyı görmek istemiştin. Benimle gel beni takip et.” Kızın gözleri kapandı. Ona doğru çekildi zihni. Bir adımını kaçırdı ve karda yuvarlandı. Hareket etmeyince yaratık ona bir kuyruğunu dolayıp karda sürükledi. Ve şarkısını söylemeye devam etti hırıltılı sesiyle. Aradan geçen süreyi kimse bilmese de kız uyandı. Canavar fark etmeden bir şeyler yapmalıydı. Saçından düşmediğine şükürler ettiği tarağını çıkardı dişlerini canavarın kuyruğuna saplayıp onu yüzdü. Yaratığın dikkati dağılınca hemen kalktı ve koşmaya başladı. Ama yaratık peşinden gelmeye devam ediyordu. Bir an başını çevirip ona baktı. Yavaştı. Gözünden birkaç yaş düştü. Kız şaşırdı ve o da birkaç saniye kaybetti ama sonra numara olduğuna inanıp koşmaya devam etti. “ Benimle güvende olacaksın. Benimle gel sadece. Elimi tut. Beni takip et. İzin ver seni koruyayım ve sana vereyim hayallerini ve benimle gel.” Kız çığlık atarak koşmaya devam etti. “Birileri var mı? Lütfen… lütfen yardım edin.”