Nereye Kadar Düşünmek

Dünya dönüyor, insanlar önümden gelip geçiyor. Ben sadece duruyorum, bakıyorum; seyrediyorum etrafı. Rüzgar yavaş yavaş tenimi okşarmışçasına esiyor, üşüyorum ama kıpırdamıyorum yerimden. Çocukların sesleri geliyor parktan ama duymuyor gibiyim, sadece önümdeki denize odaklanıp düşünüyorum. Ne düşünüyorum, ne geçiyor aklımdan bilmiyorum.. sadece düşündüğümü biliyorum o kadar. Bir anda gözüm çocuklara takılıyor; küçükler, masumlar. Oynuyorlar, ne geçiyor o küçük akıllarından bilmiyorum ama bilmek isterdim. Yere düşüyor biri ama düştüğü gibi kalkıp yoluna devam ediyor. Bu kadar kolay mıydı küçükken düştüğümüzde kalkmak? Peki şimdi neden bu kadar zorlanıyoruz, o küçücük çocuk düştüğünde hiçbir şey olmamış gibi yapıyorken; biz neden yapamıyoruz, olmuyor bir yerlerde takılıp duruyoruz. 

19'06