SINAV SINAV YİTER BEE!

"Günlük olarak derslerine çalışırsan sınavlarda daha yüksek not alırsın. Sınavdan bir gün önce o kadar çok konuya çalışmak zorunda kalmazsın."

              Bu benim dilime pelesenk olmuş söz dizisi. Dilimde çıkan tüyler uzasa çorabımın içine sokulacak boya gelirdi. Anlatabildim mi? Nayırrr.  Her okul açılışı yapılan klasik konuşmalar , alınan kararlar, iki haftaya unutulan , yutulan sözler. 

              Bir arkadaşın kızı o kadar çok ders çalışıyor ki oyalansın diye bilgisayar aldılar. Daha açma düğmesine basmamış. Bu android serisi, bizim evdekinden değil.

              Bir diğer seri evde hiç ders çalışmayıp, okulda dersi iyi dinleyen , yüksek alan androidler. Bizim evdeki bundan da değil. Ne hikmetse ilkokul birden beri matematiği hep ben anlatmak zorundayım. Dersi tam dinlemediğinden öğretmenden anlamadığını iddia ediyor.

              Kopyayla geçen gurup ayrı bir tartışma konusu. Yıllarca beslendikleri kaynak üniversite sınavında olamadığından bilgisizlikleri tokat gibi vuruyor yüzlerine.. O zaman başlıyorlar işte. "Keşke çalışsaydım, keşke keşke. "  

               Bizim evdeki seri, sınavdan önceki gün laf olsun diye şöyle bir kitap açan , zeki, fakat tembel çocuklar. Yıllar var ki bu sözü duymaktan içime kal geldi. Çok zeki ama çalışmıyor. Kardeş çok zekiyse bir çöz ya sırrını. Bende isterim başarılı olmasını. Eğitimci sensin. Zekiyse bu işin yolu neee?  Aldığı notlar ortaokulda iyiydi. Birde hocaların verdiği notların yanındaki yüzlerden ortalama tepelere çıkıyordu,lisede notlarda kıt. Zekiyse niye nota yansımıyor. Bir bilen varsa söylesin imanım gevredi.

             Gelsin sınav haftası beklenen 90-95 alınan 50,60,70 ve 75 arası. İnsan verdiği cevabı , alacağı notu bilmez mi yaaa. İyi kötü üç aşağı beş yukarı bilir. Bizimkinin dediği notla aldığı not arasında yirmi otuz kadar puan farkı var ne olacak ki? Ha elli ha doksan ne farkı var? Her zaman dediğimiz üzre canları sağolsun. Kızsan da ne kar eder . Bizim köyün atasözü. "Aleykinden kel Hasan , Sen söyle sen usan."

           Bizim zamanımızda okul bitimleri , yeni okul geçişleri bu kadar stresli değildi.Bi üniversite sınavını dert ederdik.Şimdilerde öyle mi? Sınav sınav sınav. Yakında anaokulu da sınavla alınacak. Parmak boyasını kim iyi yapıyor, en iyi kim resim yaptı vs.  Ortaokula geçiş bir ayrı dert . Biz Teogla liseye giren guruptanız. Biz niye diyorum? Oğlanla birlikte teog konularını sular seller gibi bende öğrendim . Ulan üniversite sınavına bu kadar çalışsam tokdur olurdum be. İyi kötü liseye yerleştiler, o zaman yaptığımız stres çok gereksizmiş. Boşuna eziyet.  Bu söz dibine kadar doğru anasını satayım. Okuyacak çocuk heryerde okur. Benim yeğenim en vasat liselerin birinden hemde hiç dershane yüzü görmeden üniversite sınavında iyi bir yer kazandı. Okuyacak çocuk gozünden belli oluyor. Ya ben, okusun diye verdiğim gaz yüzünden kendime yetecek gazım kalmadı. Relaks çocuk zor yav. Sınıfın en yüksek notuna göre değerlendirince "Düşük alanları niye görmüyorsun?" diyor, zayıf alsa "Benden daha düşükleri var ."diyor. Her söze bir karşılığı var. Aman olduğu kadar ne yapayım. 

          Okul süreleri uzun ,çocuklar feleği şaşmış, beyin nakavt eve geliyorlar. Bizde bıt bıt bıt. Çalış da çalış, çalış da çalış. Hayatları sınav. Çocukluklarına, gençliklerine el birliğiyle el koyduk. Anlamına varamadan üniversiteye başlıyor gariplerim. Dediğimi dinleseler günlük çalışsalar bu kadar eziyet çekmeyecekler, herşeye ayıracak zamanları da kalacak. Ama nerdeee. Hem stres yapıyorlar, hemde icraat yok. Düzenli ve planlı çalışmayı öğretebilsek ne çocukluklarını ellerinden alırız, nede gençliklerini.   Umarım herşey gönüllerince olur...