Travmaya Sığınan Yüzsüzlük

Kasım 30, 2025 - 12:42
 0
Travmaya Sığınan Yüzsüzlük

TRAVMAYA SIĞINAN YÜZSÜZLÜK

Bir süredir ortalıkta dolaşan ortak bir kalkan var.
Adı da çok havalı: Travma.

Artık herkesin cebinde hazır bir savunma cümlesi:
“Ben çok şey yaşadım.”

Sanki yaşamayan varmış gibi.
Sanki bu dünyada sadece onlar yara almış, sadece onlar acı çekmiş, sadece onların çocukluğu karanlıkmış gibi…

İyi de güzel kardeşim, hepimiz geçtik oradan.
Kimse güllük gülistanlık büyümedi.
Hiçbirimizin yolu pamuklarla döşenmedi.
Ama aramızda büyük bir fark var:

Bazıları yaralarını insanlığın önüne koydu.
Bazıları ise yaralarına rağmen insan kalmayı başardı.

Acı çekmiş olmak seni özel yapmaz.
Hatalarını masumlaştırmaz.
Kimseye zarar verme hakkı vermez.
Kimsenin kalbini kırıp “şöyle travmalarım var, böyle geçmişim var” diyerek yırtamazsın.

Çocukken ilgi görmedin diye bugün ilgini isteyen herkese diş geçiremezsin.
Babanın sevgisizliği yüzünden, seni seven insanları cezalandıramazsın.
Annen seni anlamadı diye tüm dünyaya küsmek zorunda değilsin.

Senin acın, senindir.
Tedavisi de senin sorumluluğundur.
Bedelini başkalarına ödetemezsin.
Gençlik travmalarının acısını seni seven ve iyiliğini düşünen insanlardan çıkaramazsın.

Kırıldın diye kırmak zorunda değilsin.
Sevilmedin diye sevmekten kaçamazsın.
İncindin diye herkesi incitme hakkın yok.
Eski eşin/sevgilin sana kötülük etti diye yeni tanıştığın insanları potansiyel suçlu ilan edemezsin.

“Ben böyleyim çünkü çok travmam var” cümlesi,
artık kimseyi ikna etmiyor.
Asıl erdem, acıya rağmen düzgün kalabilmekte.

Birinin sana yaptığını gidip başkasına yapmak intikam değil, çürümedir.
Acı, bazı insanlarda vicdanı büyütür;
bazılarında sadece bahaneyi.

Travma seni çıplak bırakır, doğru.
Ama o çıplaklık karakterini de göz önüne serer.
Kiminde güç çıkar ortaya, kiminde çirkinlik.

Evet, travma insanı değiştirir.
Ama neye dönüştüreceğine sen karar verirsin.

Bu yüzden…
Kusura bakmayın ama:
Travmanızın arkasındaki yüzsüzlüğe de şapka çıkarayım, bahaneyi sanat seviyesine çıkarmışsınız.

Çünkü bu dünyayı kirleten şey acı değil;
acıya sığınıp insanlıktan çıkanlardır.

Yazan
Korhan KÜLÇE

Tepkiniz nedir?

Beğen Beğen 0
Beğenmedim Beğenmedim 0
Sevdim Sevdim 0
Eğlenceli Eğlenceli 0
Sinirli Sinirli 0
Üzgün Üzgün 0
Vay Vay 0
Korhan KÜLÇE Ben; Kelimelerin sessiz ama derin gücüne erken yaşlarda kulak veren; fakat bu çağrıyı kaleme dökmeye ancak yıllar sonra cesaret eden bir anlatıcıyım. Çocukluk ve gençlik yıllarımda sözcükleri biriktirdim; kimi zaman defterlerin kenarına, kimi zaman zihnimin sessiz koridorlarına notlar düştüm. O yıllarda yazmak, bir eylemden çok bir bekleyişti, zamanla demlenecek bir içsel dilin hazırlığıydı. Yaşamın dönemeçlerinde sessizce biriken gözlemlerim ve iç konuşmalarım, sonunda kelimelere dönüşecek olgunluğa erişti. Yazıya geç başlamam bir gecikme değil, anlatacaklarımın derinleşmesine vesile olan uzun bir iç yolculuktu. Kalemimden dökülen metinlerde bu yolculuğun izleri açıkça hissedilir: kelimelerim acele etmez, duygularım yüzeyde gezinmez; her cümlem, yıllar boyunca içimde taşınmış bir düşüncenin ağırbaşlı yankısıdır. Benim dünyamda zaman yavaşlar, sesler usulca belirir; okur, hem kişisel hem evrensel bir anlatının kıvrımlarında kendi yolunu bulur. Kitaplarım… Onlar, içimde uzun yıllar sessizce yankılanan seslerin kâğıda bürünmüş hâli. Bir gecenin ortasında fısıldanan bir cümleden, bir sabahın ilk ışığında doğan bir düşünceden süzülüp geldiler. Her biri kendi zamanında, kendi mevsiminde yazıldı. Kimi bir yağmurun ince sızısıdır, kimi bir rüzgârın taşıdığı uzak bir hatıradır. Kelimelerimin arasından geçerken, belki kendi hikâyene benzeyen bir yankı duyarsın. Çünkü ben yazarken çoğu zaman kendime değil, sessizce bekleyen o görünmez okura seslenirim. Kitaplarım, yalnızca satırlardan ibaret değildir; onlar, kalbimin sakladığı seslerin, yıllarca konuşmayı bekleyen duyguların suretleridir. Ben sustukça onlar konuşur. Ben geçtiğim yerlerden uzaklaşsam da, onlar orada kalır, kelimelerin vefalı bekçileri gibi. Kitaplarım; Defne'nin Hikayesi - Fethiye'nin Sırları ve Kayaköy'ün Fısıltıları Elif'in Hikayesi - Gölgedeki Kadın Ece'nin Hikayesi - Güneşin Gölgesindeki Sır Alice'in Hikayesi - Küçük Bir Kalbin Yolculuğu Özlem'in Hikayesi - Zeytin Gölgelerinde Bir Tohum Farklı Hayatlar, Farklı Hikayeler İlişkiler Hakkında - 1 Biri Görür, Öteki Hisseder - Şiir Kitabı Sen de Haklısın Korhan KÜLÇE