Veda Makamı

Yüreğim büyüyor;
eşsiz ve sessiz bir anda durmadan hem de
Zihnim zayıflıyor;
düşünceler kelimeler yakıyor nöronlarımı..
Her bir uzvum şiir olmuş
Her bir noktam okunmayan tozlu bir roman
Saman sarısı 70'lerden kalma bir kağıt parçası gibiyim tutsan un ufak olacak
Kemiklerim eriyor sanki;
iliklerimde sevdalar yangılar yanılgılar var
Dilim dolaşıyor;
öznesi yüklemi kaybolmuş cümlelerimin
Ayaklarım yürümüyor;
Nereye gideceksin diyor nereye yürüyelim Bulamıyorum yürümeye yol, yaşamaya zaman bulamıyorum
Parmaklarım tutmuyor;
bu yüzdendir sırtımdaki ağrılar, kelimelerin yükündendir Apağır bir yük bu hammalcasına taşıyorum o yükleri
Ben ölüyorum;
yönetemiyor bu ruh bu bedeni
tüketiyor keder acımasızca bu ömrü
tüketiyorum kalmayana kadar tükeniyorum...