ZAMANI YENEN SEVGİLER

Dondurduk zamanı
Hüznü sürgün ettik sonsuzluğa 
Bir gülümsemeye bulandık gökkuşağı renklerinden
Bir çocuk sevinci kadar masum pırıltılarla doldu gözbebeğinin en derininden

Eski püskü, yaşlı bir dükkan bulduk
İçine şarkılar, şekerler, kimsenin aşkımızı bilmediği tarihler doldurduk
Boyadık kaldırımların izli köşelerini umudun maviliğine
Masalar koyduk isim kazıyacak sevda işçilerine

Rahat duramadık tabii
Bi'sağa bi' sola derken devrilen kitaplar, kahkahalar, şaraplar
Kendimizce mahvetmeyi sevdik
O zaman her şeyi en az birbirimiz kadar ait hissettik

Dondurduk zamanı, çünkü yaşamak için anlamlısından yaşamayı unutup birbirimizi yaşadık

Renkler elde ettik
Ne dünyanın asi karanlığı ne göz kamaştıran pırıltısı
Sayfalardan ellerimize karışan imgeli sevgilerimizi çaldık ruhlarımıza
Nefessiz kalancaya dek öpülmüş dudaklarımızla tümleştirdik bedenlerimizi

Kurdelesi, pilesi; topu, balonuyla kaldırımlar yankılı çocuk sesi, merhametin yakıştığıdır bir kedinin başını okşayan eli. 
Esasında karıncaincitmemek derler ya, yürürken bile bakacaksın kırıntıları toplayana dahil varsa sevgin, tonton bir teyzeye günaydın diyişin yüzyıllardır kötü bildiğin evrenin yakasından sıyrılacak ellerin

Rüzgar gülleri döndü saksılar yanında
Çatlamış kurabiyeler, kesekağıtları üstünde küçük şiirler
Elime yüzüme bulaşmış toprak kokuları
Hepsi  yüzyıllardır kötü olan evrenenin saflaşmış ikizi 

Dondurduk zamanı, sizin haberiniz olmadı
Unuttuk nerede yaşadığımızı
Yalnızca sevdiğimizi hatırladık
Kurşunlamadık, kavgalar etmedik, itibarsızlaştırmadık sevgileri
Yalnızca sevdik, birbirimizde doğan ve her şeye dokunan bir çoklukla sevdik.