730 Gün Sonra

Dışarıda kaldığım her bir zamanda, içim içime daha da sığmamaya başladı. Zaman dert getirir demiştim, dert ayağıma kadar gelmişti 730 gün sonra ilk defa gördüm onu, hala içeride ve hâlâ karısı ve çocukları var. Ben o yokken de seviyordum, şimdiyse karısıyla gördükten sonra bende bir şeyler bitti mi? Bilmiyorum içimdekini bitiremedim bu zamana kadar şimdi de bitirmek zor. 

"Bakar mısınız?" 

Kadın bana seslenince, elimi ağzımdan çekip gözyaşlarımı aceleyle sildim. 

" Geliyorum hemen." 

Dedikten sonra kadına dönüp içeriye girdik, ona her baktığımda o ya çocuğuna ya da eşine bakıyor bir kere bilene göz geze gelmemiştik. 

"Biz başka bir eve bakmak istiyoruz. Ben sizin numaranızı alayım, ararız sizi." 

Numaramı telefonuna yazarken ellerim titriyor, ona bakmak için büyük çaba sarf ettim ama yine bakmıştım ona. Mutluluğuna, yüzüne ve davranışlarına. Numaramı yazdıktan sonra, kadının kucağındaki bebeğe yaklaştım. 

"Kucağıma alabilir miyim?" 

Diye sordum,kadın bir şey demeden kucağıma verdi ve gülümsedi. 

"Çocuk elinize çok yakıştı." 

Bir şey demeden gülümsedim. Sarı saçlarını biraz sevdim, sonra kokladım ve yanağına minik bir öpücük bıraktım. 

"İsmi nedir?" 

Diye sordum, merakla. 

"Toprak." 

Bu ismi söylemesiyle kulaklarımın uğuldaması bir oldu. Topraktı, çocuğunun ismi. Bizim düşündüğümüz isimi, kendi çocuğuna koymuştu. Gözlerim istemsizce Arasa kaydı, başını yere eğmiş bir biçimde öylece kalıyordu. Başka bir kadınla olan oğluna benimle düşündüğü ismi koymuştu, Toprağın başını bir kez daha öptükten sonra annesine verdim. 

"Umarım hep mutlu olursunuz, hiç ayrılmasınız." 

Dedim sesimin titremesine engel olamadan. 104,354914 hafta bekledim koşulsuz, şartsız ama o karşıma karısı ve çocuklarıyla geldi. Canı sağ olsun demek düşer bana da.