ATEŞTEN GÜNLER

Hangi ateşten bahsedeyim!! 

Öylesine çok ki. Derinden derine işledi yüreğimize. 

Var mıdır yangın olmayan ev?

Var mıdır yüreğinde o harlı ateşi hissetmeyen?

Var mıdır çaresizlik içinde nefesi tükenmeyen?

Bir ucundan yandık hepimiz.

Yaktık kendimizle birlikte dünyayı neler uğruna!

Hangi kelime yeter anlatmaya!

Ateşin dünyaya düştüğü o ilk andan itibaren yanıyoruz aslında.

Kimi hırsından,

Kimi acısından,

Kimi vicdansızlığından yakıyor.

Olmayacakmışsın bu dünyada kadın, çocuk,doğa ve hayvan.

Hepsi de dünya zevkleri uğruna yanmıştır bir ucundan.

Kadınsın yanıyorsun çevrende olan acılarla.

Yok sayıyorlar

Görmüyorlar

Duymuyorlar.

Varsın yok saysınlar; ateş açmışsa çiçeklerim yalan dolana,

Varsın görmesinler; haykırıyorsam soygun ve talana

Varsın duymasınlar; elbet bir duyan bulunacaktır içimde sönmez inanç oldukça.

Çocuksun, tanımıyorsun dünyayı, bilmiyorsun insan denen canlının ne yapacağını!

Yok sayıyorlar

Görmüyorlar

Duymuyorlar.

Varsın duymasınlar; alev alev yanmışsa şu bedenim,

Varsın duymasınlar; avazım çıkmasa kesiverseler sesimi

Varsın duymasınlar; unutmasınlar benimle kuracaklar geleceklerini.

Doğası, kedisi,köpeği,börtü böceği

Her biri faydalı şu zalim dünyaya

Var olduysa elbet vardır bir sebebi

Tek ihtiyacı doyurmak nefsini ve sımsıcak bir sevgi.

Yok sayıyorlar,

Görmüyorlar,

Duymuyorlar.

Varsın yok saysınlar;,yok etsinler birer birer canları,

Varsın görmesinler;kor ateşlerde boğsunlar canlı canlı.

Varsın duymasınlar; seyre dalsınlar alaylı alaylı.

Sönecektir elbet birgün bu yangın, 

Bitecektir bitmez denen saltanatlar

Kavrulurken cehennem kuyularında

Vatana ihaneti reva gören acımasız cellatlar.

Müzeyyen/05.08.2021