Bir Şairin Hayati Şiiri

Bir Şairin Hayati Şiiri 

Şiir gibi bir hayatın son mısraları sanırım artık

Sonlara yaklaştıkça bir hüzün kapladı

Bitiyor artık o dünyaya hükmeden sözcükler 

Bir araya gelince her şeyi anlatan o cümleler, 

Son satırlarda, infazını yazıyor şairin.

Şair ya şiir gibi yaşadı hayatını

Mısra mısra anlattı her bir ânını 

Kıtalara böldü hayatının her bir dönemini

Güldürdü, ağlattı 

Ama sonunu böyle hayal etmedi!

Şiir bu

Her okuyan kendini bulur biraz

Sözcüklerden biri sensindir. 

Şair seni de anlatmıştır, senden haberi olmadan

Ama hiç kimsenin aklına gelmez,

Şairin, şiirin sonunda kendini infaz edeceği...

Şiir biter ve şair ölür.

Ama ya, sende şairle ölürsen

Aslında şair, seni tanımadan

Seni de öldürdüyse o son satırında

Son vuruşu şairin

Ya sana denk geldiyse.

Şiir biter ve sende şairle gömülürsün

O toprağın altına

Sen, yerin üstünde göğün altında bir yere

Şair son noktayı şiirine ve hayatına koyduğunu sanır.

Şair seni bilmez

Seni de öldürebileceğini bilmez

Darağacını sadece kendisi için kurduğunu sanır

O gittikten sonra gidenleri bilmez

Şair işte bencildir biraz 

Bir kelime için yirmi beş yıl bekler

Bir kelimeyle bir ömrü zayi eder.

Şair sadece şiir yazdım sanır

Halbuki her şiir, bir ölüm fermanıdır

Sen seçersin

Herkes senin en sevdiğin şiir olduğunu zanneder

Defterindeki son satrların

Halbuki bilmezler

O, intihar mektubudur şair olmak isteyenlerin.

Katiller öldürdükleri insanı görmek ister

Şairler de öyle

Hep şiirlerini sevenleri görmek isterler

Katiller bedenlerin, şairler ruhların katilidir.

Her bir şiirin son satırına bıraktı işte ruh 

Her bir parçasını

Tek seferde değil satır satır öldü.

Evet, öldü ruh

En son şiirin son satırında bıraktı

Kendinde kalan son mısrayı

Satır satır, mısra mısra parçalandı

Şimdi nefes alan bir bedenden ibaret

Hissiz mısraların anlamsız şiirleri gibi

Yaşatmaya gücü yetmeyen

Öldürmeye meyilli şiirlerin...

Evet, şair bir şiir yazdı

Hayatının şiirini yazdı

Son satırına da ölümünü

Hem şiirinin hem hayatının sonuydu o nokta

Son satırda kendini buldu ruh

Şimdi o da sonsuzlukta yolculukta.

Şairi gömdüler

Ruh solmuş umut çiçeklerini ekti toprağına

Şair bir şiirde hem kendinin hem ruhun

Sonunu yazdı

Bir şiirin son satırında

Bir ömre son imzasını attı.

Bir şair bir şiir yazdı

Hayatını kaleme aldı

Şair öldü, ruh, şair için öldü

Bedenleri gömdüler

Ölenler sağ kaldı

Şair son şiirinde sonun şiirine ulaştı

Bir tek şiir kaldı şairden geriye 

Binlercesinin ölüm fermanı içinde

Şair bir şiir yazdı

Hayatı da ölümü de içinde

Son satırına sakladı büyük sırrı

Aslında ruh, şairin içinde.

Yani, şair de benim

Ölen de.

                                       Hansa