Bir Şairin Hayati Şiiri
Şair hayatı boyunca şiir yazar bazen de hayatını yazar...
Bir Şairin Hayati Şiiri
Şiir gibi bir hayatın son mısraları sanırım artık
Sonlara yaklaştıkça bir hüzün kapladı
Bitiyor artık o dünyaya hükmeden sözcükler
Bir araya gelince her şeyi anlatan o cümleler,
Son satırlarda, infazını yazıyor şairin.
Şair ya şiir gibi yaşadı hayatını
Mısra mısra anlattı her bir ânını
Kıtalara böldü hayatının her bir dönemini
Güldürdü, ağlattı
Ama sonunu böyle hayal etmedi!
Şiir bu
Her okuyan kendini bulur biraz
Sözcüklerden biri sensindir.
Şair seni de anlatmıştır, senden haberi olmadan
Ama hiç kimsenin aklına gelmez,
Şairin, şiirin sonunda kendini infaz edeceği...
Şiir biter ve şair ölür.
Ama ya, sende şairle ölürsen
Aslında şair, seni tanımadan
Seni de öldürdüyse o son satırında
Son vuruşu şairin
Ya sana denk geldiyse.
Şiir biter ve sende şairle gömülürsün
O toprağın altına
Sen, yerin üstünde göğün altında bir yere
Şair son noktayı şiirine ve hayatına koyduğunu sanır.
Şair seni bilmez
Seni de öldürebileceğini bilmez
Darağacını sadece kendisi için kurduğunu sanır
O gittikten sonra gidenleri bilmez
Şair işte bencildir biraz
Bir kelime için yirmi beş yıl bekler
Bir kelimeyle bir ömrü zayi eder.
Şair sadece şiir yazdım sanır
Halbuki her şiir, bir ölüm fermanıdır
Sen seçersin
Herkes senin en sevdiğin şiir olduğunu zanneder
Defterindeki son satrların
Halbuki bilmezler
O, intihar mektubudur şair olmak isteyenlerin.
Katiller öldürdükleri insanı görmek ister
Şairler de öyle
Hep şiirlerini sevenleri görmek isterler
Katiller bedenlerin, şairler ruhların katilidir.
Her bir şiirin son satırına bıraktı işte ruh
Her bir parçasını
Tek seferde değil satır satır öldü.
Evet, öldü ruh
En son şiirin son satırında bıraktı
Kendinde kalan son mısrayı
Satır satır, mısra mısra parçalandı
Şimdi nefes alan bir bedenden ibaret
Hissiz mısraların anlamsız şiirleri gibi
Yaşatmaya gücü yetmeyen
Öldürmeye meyilli şiirlerin...
Evet, şair bir şiir yazdı
Hayatının şiirini yazdı
Son satırına da ölümünü
Hem şiirinin hem hayatının sonuydu o nokta
Son satırda kendini buldu ruh
Şimdi o da sonsuzlukta yolculukta.
Şairi gömdüler
Ruh solmuş umut çiçeklerini ekti toprağına
Şair bir şiirde hem kendinin hem ruhun
Sonunu yazdı
Bir şiirin son satırında
Bir ömre son imzasını attı.
Bir şair bir şiir yazdı
Hayatını kaleme aldı
Şair öldü, ruh, şair için öldü
Bedenleri gömdüler
Ölenler sağ kaldı
Şair son şiirinde sonun şiirine ulaştı
Bir tek şiir kaldı şairden geriye
Binlercesinin ölüm fermanı içinde
Şair bir şiir yazdı
Hayatı da ölümü de içinde
Son satırına sakladı büyük sırrı
Aslında ruh, şairin içinde.
Yani, şair de benim
Ölen de.
Hansa
Tepkiniz nedir?