Bitmeli

Her şey kibritçi kız masalıyla başlamıştı. Her birimiz soğuk bir yerde evsiz ve kimsesiz değilmiydik kibritçi kız gibi. Arada alevler keşfettik hayatımızda, alevlerin yakabileceğini unutup verdiği ışığa odaklandık hayat boyunca ... 

Kibritçi kız gördüklerinin gerçek olup olmadığını bilmeden sadece ufak bir umutla elinde kalan son kibritlerini de yaktığı gibi bizler de yanan alevleri hayatımızdaki cennet seçip ulaşmak için hayallerimizi, umudu ve  güvenimizi  verdik. Yaklaştıkça alevlere, koca denizin içinde yanmaya başladık ama nasıl olsa denizin içindeyiz alevleri söndürür deniz diye umutlarımız bitmedi. Ama o kocaman deniz, cehennemi söndürmeye yetemedi. Yine kaybettik. O deniz de yok oldu. Tek umudumuz gözyaşları. Gözyaşımız çoğaldıkça ateşi küle çevircek diye bekleyişimiz başladı şimdilerde...