Çok Kusurum Var!!
Nefret ediyorum..en çokta kendi kusurlarımdan...
Çok çabuk üşüyorum.. başkasına sıcak gelicek havada üşüyorum.
Kolay ağlıyorum.. başkasına basit gelicek konuda ağlıyorum.
En küçük şeyde kırılıyorum.. başkasına normal gelicek laftan kırılıyorum.
Her şeyi takıyorum..başkasına ufak gelicek durumu takıyorum.
Hemen alınıyorum.. başkasının kale bile almayacağı şeye alınıyorum.
Çok düşünüyorum.. başkasının umrunda olmayacağı şeyleri bile düşünüyorum.
Nolursa olsun vazgeçemiyorum.. hayatımdaki insanlardan vazgeçemiyorum.
İnsanlara kendimi göstermekten korkuyorum.
Hassas biriyim bazılarınıza basit geleceklere ben dayanamıyorum. Ruhum kaldırmıyor, bedenim kaldırmıyor acıyı; pes ediyorum. Ne kadar güçlü durmaya çalışsamda, değilim, olmuyor. Yapamıyorum.
Benim zaafım ağlamak. Büyük bir şeye gerek yok, en ufak bir şeyde o damla gözden ayrılıyor. Ağlamak zayıflık değildir diyorlar ama benim için zayıflık, her şeye mi ağlar bir insan? Sinir oluyorum. Nefret ediyorum.. ağlamaktan, kırılmaktan, alınmaktan, düşünmekten, her şeyden, herkesten... en çokta kendimden.
Benim yenilgim olan her şey benim için bir kusur. Çok kusurum var..biliyorum. Hiç kimse kusursuz değildir, her insanın kusuru vardır, önemli olan kusurlarımızı sevmek değil mi? Kendime sözüm olsun bir gün bütün kusurlarına aşık bir ben olarak hayatıma devam edicem.
"İyi kalpli insan başkalarını hased ettirmemek için, kendisinde birkaç kusur bırakır."
~Benjamin Franklin
02'06
Tepkiniz nedir?