ÇOK YAKIN

Kafam da susması için yalvardığım bir ses var...

    Neden kimse bana inanmıyor? Niye kimse o sesi susturmamı sağlamıyor..Bağıramıyorum,hareket edemiyorum beni bu hale o getirdi... Peki bilincimin açık olduğunu farkında olan bir doktor,bir hemşire var mı ? Bu hastaneden çıktığımda buraya geri döneceğimi hiç tahmin etmezdim... Her şey o itirafı almamla başladı...

    Bir yanımda yeni ameliyattan çıkmış bir bebek...Nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde gelen bir nakil sonucu kurtulmuştu.Diğer yanımda ise hayatımın aşkı kalbi o bulmuştu bana o haberi vermişti “Kurtuldu” ama nasıl olmutşu ? Bu kadar hızlı nasıl bulmuştu o kalbi?

   Bir gece yatmadan önce ansızın itiraf etmişti “Evet,ben yaptım o çocuğu öldürüp bizim çocuğumuza hayat vermesini sağladım.”

Yatakta oturmuş ellerimle kulaklarımı kapatıyordum.Duymak istemiyordum böyle bir şeyi önce gerçek olduğuna inanmak istemedim,reddettim,unutmak istiyordum yada unuttuğumu zannederken bu olay alıştığımı düşünmeye başlamıştım...Bir sabah bahçe de en sevdiğim tulumumu giyerek çiçeklerimi sulayıp,yeni aldığım çiçeklerimi dikmek için hazırlanıyordum ve o an bir ses duymaya başladım. ‘Ben senin oğlun değilim,sen bahçe işleriyle uğraşarak beni duymayacağını zannetsen de ben burdayım,her yerdeyim...’ Etrafıma baktım bahçe de kimse yoktu.. Git gide bu sesi gittiğim her yerde yalnız kaldığım her an,her dakika,her saniye duymaya başladım.. Bana iyi gelen tek şey bahçeyle uğraşmaktı... Saksıları düzeltirken’ Bak buradayım,hayır orda,yanında,arkanda ben her yerdeyim’ aynı sözcükleri tekrarlıyordu..Önce saksıları sağa sola fırlatmaya başlamıştım.. Ama susmuyordu ‘Bunları yapsan da bana değil sana olacak boşuna uğraşma’ Koşmaya başladım eve girdiğimi hatırlıyorum sonrası kapkaranlık... Uyandığımda herkes başımda telaşlı bir şekilde bekliyordu.Ama sesi hala buradaydı ‘Burdayım’, ‘Hayır bu tarafa bak aslında ordayım’, ‘ Çocuğuna bak zavallı sen bir hiçsin’ durduramıyordum... Sesi durduramamkla beraber artık kimse bana inanmıyordu. Bana acıyan gözlerle bakıyorlardı  ve o bakışlarla beraber beni o dört duvar arasına koydular.. Hep aynı teselli ‘İyileşiceksin’,’ İyi olacaksın  seni seviyoruz’.  Ama ben dört duvar arasına girmek değil sadece o sesten kurtulmak istiyordum...

Hastanede geçirdiğim süre boyunca sadece şarkı söyledim sanki benim şarkı söylemem o sesi susturuyordu.  Belki de kendi sesimle onu susturmayı başarıyordum. Hastaneden çıktığımda artık o ses beni o kadar da rahatsız etmiyordu ondan gerçekten kurtulduğumu düşünmüştüm... ‘Görüşürüz dört duvar’,” Görüşürüz ses’...

     Aradan geçen zaman sonucunda aslında o sesin beni bitirdiğini fark etmeye başlamıştım. Vücudum uyuşmaya artık hareket edemez hale gelmeye başlamıştım.Doktorların  dediğine göre ‘Katatoni’olmuştum... Kas katı kesilen vücudum içinde sadece tebessümüm aynı kalmıştı artık kimseyle konuşamıyordum, o sesi durduramıyordum hala kulağımdaydı doktorlar bilincimin açık olduğunu biliyorlar mıydı? Yoksa bilmeyerek mi hareket ediyorlardı... Tanı koymak ne kadar olaydı onlar için... Beyaz önlükleri,steteskobun  o buz gibi haliyle bana bakan ve yine o acıyan bakışlarıyla beraber döndü ve

• Beyfendi maalesef eşiniz Katatoni geçirmiş şizofreni de görülen bir rahatsızdır. Merak etmeyin ona iyi bakıcaz.. Eşiniz tekrardan haraketlenebilir diye umut vermeden yapamıyordu ama..

Bu cümleyi kurduktan sonra bana benzeyen insanların arasında buldum kendimi... Balmumundan heykel gibiydi herkes oldukları gibi kalmıştı... Oysa ki ben sadece ses ve ben olarak kalıcağımı zannederken korkuyordum.Bekledim bir gün biri hareketlenir diye bekledim.Sonuçta hareketlenilebilir diye söylemişti doktor... Ses hala kulaklarımda ‘Öl’,’ sende beni öldürdüğün gibi öl’,’ seni ben bitiricem’ tekrsr başlamıştı susumuyordu aslında içimden bağırıp hıçkırarak ağlamak istiyordum ama kimse beni duymuyordu sadece gözümden akan yaşları görüyorlardı... Ve işte beklenen gün yanımda yatan bir hasta sabaha karşı hareketlenmiş ve tam yanında olan beni iki kere bıçaklamıştı... Dalağım ve kalbim... İki en zayıf organ... Dalağa hedeflersen onu alman gerekir anında gücünü yitirir ve kalp ona gelen uçla kalbi delip kanamaya yol açabilirsin... O da bunu yaptıktan sonra başucumda tekrar kas katı kesilmişti. Yavaş yavaş kalp ritmimin azaldığını hissediyordum sonunda o sesten kurtuluyordum...

Elveda ses, senden çok özür dilerim...