Gerçek Dünyaya İlk Adım

Zihnimde kurduğum bir dünya vardı gerçek hayata tutunmak için ihtilal çıkardığım. Büyük bir savaş nice yangın ve ardından sessizlik her savaş gibi bu da bitmeye mahkum oldu. Dumanların ardından bir güneş göründü ilk başta sonra zaman geçtikçe izler belirginleşti ardından ölü bir çocuk kaldı geriye. Gerçekler uğruna gülmeyi isteyen bir çocuğu katlettim ilk başta ondan korktum çünkü sadece gülmek,sevmek, güvenmek istiyordu en büyük suç buydu bu dünya böyle yanılgılara aldanılacak bir yer değildi ciddi ve önemli bir yerdi yeşile yer yoktu bu dünyada her yer gri siyah kahverengiydi . Sonra çıkamadığım kapıları kırdım, evimi yıktım özgür olacağımı düşünerek tüm çabamla uğraştım şimdi zihnimin içinde yıkılmış bir şehrin üstünde uçan kuşların cıvıltısı var. Ölü bir çocuk ve yeni bir ben var. Uğrunda kendimi  tüm izlerimi yok ettiğim dünya beni kendine köle yapmaya çalışıyor. Aldığım nefesi borç defterine yazıyor. Huzur bulduğum sokaklar için tapu istiyor. Kuşları avlıyor, herkesi ağlatıyor. Kendime hapis olmak, kendi zincirlerime bağlı kalmak bu demir parmaklıklarla çevrili dünyadan daha az canımı yakıyordu. O çocuk bana gülümsüyordu şefkatliydi burda herkes bana bağırıyor, herkes çok öfkeli. Yıktığım evde çiçekler büyüyordu burada tüm ağaçları kesip çiçekleri eziyorlar. Bana zincirlerimi kırmamı söylediler ellerimden ve ayaklarımdan kelepçelediler kendi sınırlarına gideceğim yer belli döneceğim yer belli yüzlerce ev var bu şehirde ama bir tane yuvam yok. Yüzlerce sokak var ama güven yok. Gerçekten gökyüzüne bakabildiğimiz her an özgür müyüz? Geçireceğim ömür devlet dairelerinde yazılı her şeyimi biliyorlar bana ne kaldı buna yaşamak mı denir? Bir toprak uğruna yıllarca yüklerini sırtlanmamı emirlerinde yürümemi isteyenler beni mutlu edebilir mi? Hepimiz çocuk katiliyiz bir çocuk çocukluğunu inşaatta öldürmek zorunda kaldı, bir çocuk kendini savunmak bedenine kalkan örebilmek için çocukluğunu sokaklara sattı çocukluğunu öldürmek zorunda kaldı, bir başka çocuğun hayatını tören eşliğinde yaktınız kefenini taşlarla süslediniz ışıltılı takılar taktınız alkışlarla karşılayıp al dünya evinin anahtarı dediniz işte ilk defa orda dürüst oldunuz dünyanın gerçek yönünü gösterdiniz...

Kendi dünyanızı koruyun gerçek adı verilen bu düzen için kendinizi yok etmeyin aynaya baktığınızda mükemmel bir yabancıdansa kusurları da olsa kendi kalabilmiş bir çocuğun izlerini hep gözlerinizin içinde kalbinizde taşımaya bakın sabah 8 akşam 5 arası kendinizi satmayın kazandığınızı zannettikleriniz belki kaybettiklerinizdir, sabah uyandığınız anda asıl uykunuz başlıyordur belki de kabusunuza uyanıp kötülüklere gözünüzü kapatmayın...
 
????umut ve ışıkla kalın????