Gerçekliğe Hoşgeldin

Çocukluk, hayallerin gökkuşağı gibi parladığı yıllar,

Çocukluk, geceleri sabahlara kadar oynanan yıllar,

Her düştüğümüzde dizimizdeki yaralara aldırmadan 

Koşmaya devam ettiğim sokaklar,

Çocukluk, büyüdüğümüzde " Keşke hep çocuk kalsaydım" diye iç çektiğimiz 

Fotoğraflara bakıp bazen hüzünlendiğimiz 

Bazense tebessüm ettiğimiz bir daha asla 

Yaşayamayacağımız anılardır.

Ah, ahh.. 

Bizim çocukluğumuz, küçük bir mahallenin 

Dar sokaklarında geçti.

Saklambaç, kovalamaca...

Bizim için lunapark gibiydi.

Her şey çok kolay, her şey çok basitti.

Çocukluk, özgürce dolaştığın günlerdi. 

Biz büyüdük, önce lunapark yıkıldı.

Ardından özgürlük ülkeyi terk etti 

Ve bir gün çocukluk rüyası bitti.

Gözlerimizi açtık, yerimizden doğrulduk 

Ve bir el dokundu omzumuza 

Bu el büyüklüğün eliydi.

İlk cümlesi şu oldu,

"Gerçekliğe hoşgeldin evlat."