HAYATIN CİLVESİ
Yürekte ne fırtınalar kopar kimse bilemez... Yüreğe dokunduğunuzda acının resmi kalır hafızada...
Daha kaç yaralı yüreğe dokunacak bu yürek?
Kaç göze sığacak bu gözler?
Bilmem!
Kaç acıyı dindirecek sözler...
Yaz mevsiminin öğle saatiydi.Biraz yorgun, Biraz da düşüncelerle dolu bir kafa ile mağazaya girmiş, Kendisi için uygun kıyafetlere bakınıyordu Hakim. Dalgın düşünceler arasında birden!...
Hoşgeldiniz.
Nasıl yardımcı olabilirim size dedi Derviş.
İçinde bir heyecan ve hafif bir tebessümle; Kendim için uygun pantolon bakıyorum dedi Hakim.
Gözlerindeki acıyı hissedercesine, Ben psikoloğum dedi Hakim.
Derviş, Benim Annem ve babam ayrı dedi.13 yaşından beri babam başka bir şehirde yaşıyor. Ben Annem ile kalıyorum dedi. Hakim,Derviş'in gözlerindeki derin acı ile birlikte; Hafif yaşaran gözlerine dikmişti gözlerini...
Derviş devam ediyor: Çoğu zaman Yalnızlığı seviyorum. Yalnız kalmak kendimle başbaşa olmak beni daha huzurlu hissettiriyor... Bazı yaşanan anlar insanı güçlü kılıyor diyor.
Hakim, O masum bakan gözlere uzun uzun baktıktan sonra, Sen güçlüsün ve yaşama tutunmak için çaba sarfediyorsun. Yaralar insanı iyileştirir... Ben sende bunu gördüm dedi.
Derviş, Sadece mağazada çalışmıyor! Aynı zamanda karakalem çalışması yapıyor ve Beden eğitimi öğretmeni olmak için çaba sarf ediyor...
BAZI YARALAR KABUK BAĞLAR...
BAZI ACILAR İNSANI KAMÇILAR...
HER HAYATIN İZİ AYRI BİR YAŞAM...
HER YAŞANTI HAYATIN BİR CİLVESİ...
Tepkiniz nedir?
