Özgürlük

Yıllardır kafeste hapsedilmiş, özgürleşirse kaçacağını bildiğin bir kuş düşün. 
Bu kuş kafesten kurtulduğunda uçmayı öğrenirken önce düşeceğim diye "ürkekçe çırpınarak kanatlanır."
Bazen bir yerlere çarpar düşer, bazen kanatları yorulur çırpınmayı bırakır. 
Ama defalarca dener, dener ve dener. Zamanla başardıkça kendine güveni artan bu kuş artık süzüle süzüle uçmaya başlar.
Çünkü,
Kuşun doğasıdır "uçmak." 
"Özgürlük" ruhundadır.
Bu yüzden vazgeçmez.

Bazı insanların doğası da budur işte.
Akılları ve ruhları ne kadar toplum tarafından bir kafeste tutulmaya çalışılırsa çalışılsın.
O ruh sancısı, o özgürlük tutkusu birgün o kafesi kırar.

Çırpına çırpına, birgün süzüle süzüle uçar ve gider.