KANLI PAPATYA 6.BÖLÜM

 6.BÖLÜM

”Özlerken mi ölünüyor yoksa özlemeden mi? diriliyor insan..”

Bu gece yüreğim her şeyi daha iyi anlıyor ya da öyle olmasını istediğim için oluyordur bilmiyorum. Yorgunum. Dinlenemiyorum. Bu şehrin her zerresi beni yoruyor, değersizleşiyorum. Ruhumu en çok kendime kızarken buluyorum. Yaptıklarım yapamadıklarıma karışıyor, tükeniyorum. Her masal güzel sonlanır ya hani, bu masalın ne başı belli oldu ne de sonu, katili kim diye sorsalar işte ben olurdum. Ulan İstanbul ciğerimi yakıyorsun bana kaybettiklerimi geri ver, kazanmadıklarını  al gerçi verebileceğine inanmıyorum. Şimdi ıssızlığınla başbaşayım anlamadığım yalan masallarla avut. Yeter ki anlat… kuş olmadan uçmuşum kanat takmama gerek kalmamış… Neyse Egemen toparla kendini, kaptırma katili bulup, ona olanların hesabını soracaksın oğlum kendini yıpratma desem de nafile. Eve gitmek istemiyorum ama Safir’le Gölge bensiz yapamazlar gitmek zorundayım, oysaki ruhum bedenimden ummadığım yerlere gideli çok oldu. Ayyaş gibiyim. Etrafa savruluyorum. Bir gram sevincim vardı şimdi o da yok. Keşke burada olsan sana sarılıp dertlerimi unutmaya ihtiyacım var yoksun işte kahroluyorum. Özledim hiç olmadığı kadar,beni senin yanına gömsünler diri ya da ölü mü farketmez, yanında kollarının arasında olup teselli bulmaya ihtiyacım var. Lanet olsun hatıralarımız gitmiyor, aklımdan yeter şu sokaklardan ne zaman mutlu geçeceğim cevap veriyorum hiçbir zaman, şu sokakta sarıldığımı, diğer yerde ilk kez seni öptüğüm, öbür tarafta gülüşlerinin masumluğunu unutamıyorum dönüp dolaşıp başa geliyorum. Sonunda eve geldim, kapıyı açtım içeri girmek bana ağır geliyordu ,Gölge gelip kucağıma atlayana kadar sen gidince annesiz kaldı. Diğer yarımın sensiz kalması gibi, içeri girdim. Odama çıktım, uyumak istedim az da olsa uyumak, bu sefer başaracağıma eminim…

5 SAAT SONRA…

Beynim o kadar uyuşmuş ki yataktan kalmaya mecalim kalmamıştı. Beni yoran belirsizlikti ve yıkılmama ramak kala üzerime gün doğdu. Ayağa kalksam yine devrilecekmişim hissiyle yaşamak nedir kimse bilmez… sabahı nasıl ettim bilmiyorum da gece ne yaptıysam kafayı felaket bulmuşum. Yataktan kalktım. Yüzümü yıkadım. Mutfağa indim. Düşünüyorumda bu sefer karakolda sabahlamadım, şaşırdım. Uğur bile aramadı sessizlik neden çözemedim sonu umarım iyi olur. Kahve yapıp içmem gerekiyordu, ancak o paklar. Kahveyi yudumladığım her an soru işaretleriyle karşılaşıyordum, ne yazık ki cevaplarını hala bulamadım. Karakola gitmem gerekti, evden çıktım, arabaya bindim.  Yola koyuldum, yaklaştıkça içimdeki öfkeyi susturmam imkansızdı.  Karakola geldim, arabadan inmeye çalıştım zor oldu ama indim, içeri girdim  Uğur yanıma yaklaştı ve
_Tedirgin bir şekilde. Abi incelemen gereken acil dosyalar var Mira cinayetinin görgü tanıklarının dökümanları.
_Egemen kızgın bir tavırla. Bu dosyalar şu saate kadar neredeydi neden benim şimdi haberim oluyor sorumsuz tavırların hoşuma gitmiyor Uğur kendine çeki düzen ver artık.
_Uğur’ un tedirginliği artarak. Abi sen uyuyorsundur ya da iyi değilsindir diye aramadım.
_Egemen’in siniri şiddetlenince. Uğur en gereksiz zamanlarda kapımın dibinden ayrılmıyorsun. Başlatma şimdi uyumama da iyi olmama da bir daha böyle bir şey olmasın olursa eğer kendi istifa dilekçeni yaz beni oyalama. Benim odama kahve gönder hızlı ol bekliyorum.
_Uğur rahatlamış bir şekilde. Tamam abi hemen gönderiyorum. Diyerek ayrıldı.
Odama girdim, dosyayı incelerken en son Mira’nın Erina’yla konuştuğunu fark ettim ve ben sorduğumda konuşmadım demişti bu işin sonu iyiye gitmiyorda bakalım. İti an çomağını hazırla diye boşuna dememişler soğuk nevale geliyor, kendini hangi yalanlarla acaba savunacak. 
_Egemen net bir tavırla. Bakıyorumda odamın yolunu bulmuşsun.
_Erina ketum bir şekilde. Boş boş konuşma bir gelişme var mı diye sormaya geldim.
_Egemen şüpheli bir biçimde. Seni bu konu neden ilgilendiyor açık açık söylesene hem açılmış olursun.
_Erina sinirlenerek. Zevzek zevzek konuşma Egemen. Mira benim en yakın arkadaşım tabi ki sorucam.
_Egemen bağırarak. Erina git işine bak böyle yaparak canımı sıkıyorsun ayağımın altında seni görmek istemiyorum beni anladın mı?
_Erina üzgün bir şekilde. Egemen çok yanlış yapıyorsun tek üzülen sen değilsin, hırpalanan, dağılan, kendini dünyada tek yaratılmış insan gibi burnun dikinde davranıyorsun Mira ile tek ortak özelliğinizde buydu. Şöyle dönüp aynaya baktın mı nasıl birine dönüştüğüne, ne olduğuna hala bu hareketlerine devam ettiğine göre değişen bir şey olmamış yazık.
_Egemen denilenleri umursamayarak. Ne diyorsun sen ya bana hayat dersi verme artık odamdan çıkar mısın?
_Erina’nın gözleri dolarak. Tamam Egemen sen nasıl istersen şunu bil ki sen bu halinle Mira’nın taparak anlattığı adam değilsin, değişmişsin umarım bunun farkına varırsın diyerek.
Erina haklı mıydı,değiştim mi? off korktuğum şey başıma geldi, ne dedim ben öyle kıza, ah Egemen söyle söyle şimdi otur burada vicdan azabı çek. Aferin sana bravo gidip özür dilemem gerekiyor şimdi bunu gerçekten yapacak mıyım üzgünüm yapmak zorundasın. Odamdan çıktım. Tam  Uğur’un Erina’ın odasına giderken gördüm bunlar ne karıştırıyolar hani Uğur Erina’yı ilk defa görmüştü bunlar ne peşindeler bulmam lazım, bir dakika Erina oğlumu geri ver mi dedi orada noluyor ne oğlu ne saçmalıyor bu ikisi deliricem birisi artık açıklasın yoksa sonu hiç iyi olmayacak.