Kendimle baş başa bir ufak sorgulama

Sevmek mi? Sevilmek mi? Sevip de sevilmemek mi kırıyor insanı yoksa sevgisine inanılmaması mı bilinmez tabii ki. Tıpkı bunu neden yazdığımı bilmediğim gibi. İçimde düğümlenen ve çözmeye çalıştıkça daha da kenetlenen bir şeyler var, hissediyorum. Bir şeyler daraltıyor sanki zorla kalıyor, zorla yaşıyor gibiyim. Üzülüyorum açıkçası biraz da darılıyorum. Nasıl bir şarkı bulamam hâlâ kendime? Nasıl kendi kalemde tutsak kalabilirim? Kendi inşa ettiğim bir kalenin kapısını penceresini nasıl bulamam, nasıl kaybederim. Kapı yoksa anahtar ne işe yarar, pencere olmazsa bu çiçekleri nasıl yaşatabilirim? Kendimi nasıl kurtaracağım buradan? Korkuyorum, hem de nasıl. Ya bir gün gözyaşlarım birikir de boğulursam onda da kötüsü ya ağlayamayacak kadar hissizleşir de kalpsiz kalırsam?