MANOLYA

Yalnızlık kokuyor kelimelerin Manolya,

Hüzün tınısı var hecelerinde.

Her dudaklarını kıpırdatışını izliyorum bir cesaretle 

ve saklıyorum acı veren sitemlerini,

Terk edilmeye yüz tutmuş eski bir anı defteri gibi...

Yalnızlık çalıyor mehtap bu gece,

Ay karanlıkla dans ediyor kısıtlı saatlerini bile bile. 

Güneş bir atlı arabası misali kovalıyor arkalarından

kelebeğin ömrü kadar kısa olan mutluluk çabalarını,

Halbuki mavilikler değil Manolya, gecenin yalnızlığı aradıkları şarkı.