NÖBET
Birkaç zaman geriden geliyor beni ayakta tutan her şey. Bir kılıf bulupta uyduramıyorum hayata kendimi. Asırlarca ötelere hükmeden yanılsamalar içinde nüksediyor kara çiseler üzerime. Karşı koymak imkansıza doğru ilerliyorken bu kadar hızlı, vücudum büyük isyanın gölgesinde nöbet tutuyor. Mutluluk denen delilik yaptıklarım yüzünden yüzüme bakmazken ben yeni yeni fark ediyorum yanlışları. Şimdi isli soluklara tabi tutulmamın nedenlerini iple çekeliyor zihnim karanlık kuytularına. Bir yandan da yavaş yavaş değişiyor fikirler her biri terk ediyor birbirlerini. Karmaşa da vaktimi çalıyor kararsızlıklarım da. Ya benim bulmacalarım yönümü bulacak ya da kör noktalarımda mahkum kalacak. Kendimi kandırarak yaşıyorum hayatı...
Tepkiniz nedir?