ÜZGÜNÜM

Sussam olmuyor 

Konuşsam kelimeler az geliyor.

Yaşanası şu dünyada

Yaşam bazen zor, bazen ar  geliyor.

Bugün dünya çocuk hakları günüymüş

Daha dün bir çocuğu daha  yok etmedi mi yine!

Bu toplum.

Ama bilerek, ama isteyerek.

Bu son olsun diye diye 

Sonlar tükendi.

Bitsin artık diyerek ömürler tükendi. 

Bu ülkede sabır tükendi, sevgi tükendi.

Merhamet, görgü, ahlak tükendi.

İş bilmez, aş bilmez ,emek bilmezler elinde,

Zavallı sahipsiz ülkemde maalesef

Yarınlar, gençlik, insanlık yitip gitti de,

Aymazlık, körlük, sağırlık ve cahillik tükenmedi.

Bazen hakikaten yazmak bile bir işkence oluyor. Kelimeleri bulamıyor insan. Bu nasıl bir dünya ki artık haberler sıradanlaştı. Duyguları ,hisleri alınmış bir toplum, bir garip kitle olduk. Sokakta herkes patlayacak birini arıyor sanki. Yanlış bir davranışı söylemeye cesaret kalmadı. Kimde ne var bilemiyoruz. Ufacık bir tartışma nedensizce büyüyor. İnsan insana ne zaman böyle hain oldu? Bizler hangi aralıkta canice duyguların esiri olduk?

Bilemiyorum. Sadece üzgünüm hem de çok üzgün.

Müzeyyen/20.11.2021