YAŞAM DERSİN

An gelir, her şey kabul edilebilir görünmeye başlar gözüne. Doğru yolu bulmak denir buna, sen buna yoldan çıkmak dersin. An gelir aşkta da kumarda da kaybedersin, belki de şanstır bu, sen kendine şanssız dersin. Ayık kişi yoktur alemde. Kimi işrette küfeliktir, kimi zikrette… Edep, buna “Eyvallah” diyebilmektir. Sen tutar “Edep yahu!” dersin. Yahudi havradan havraya, Hıristiyan pazardan pazara, Müslüman namazdan namaza hatırlar yaratıcıyı, ayıptır! Sen buna din dersin. Her masum günaha koşar, imandır bu. Sen buna küfür dersin. Milyonlarca varlıkta oynaşır milyonlarca ruh, aslen aslı kadar tektir, sen buna çok dersin. Her şey sen olur ve her şeyden öte ne varsa yine sen… Sen buna “BEN” dersin. Öncekiler yapar, sonrakiler yıkar. Çökmemiş tavan kalmaz yeryüzünde, kuytusunda define aranmamış temel kalmaz. Mezarlıklar şehirlerin ortasına yürür. Sabahın ışıkları yürek gibi titrer, şehrin ral sesi kafaların içine taşınır, dogmalar sarsılır; vakur başlar yere gelir; tabular yıkılır; göz göz olur duvar gibi önyargılar. Bu hayattır. Sen tutar buna “YAŞAM” dersin.