YORGUNUM SEVDİĞİM...

Sana gelene kadar çok yoruldum sevdiğim...

Öyle kırdılar ki yumruk kadar kalbimi, ben sevmeyi unuttum, birine güvenmeyi unuttum. Hayatımdan o kadar çok insan uğurladım ki, sonunda yalnızlığımla başbaşa kaldım. Birinin benimle bir ömür geçirme ihtimalini bile bırak, sevme ihtimalinin bile kalmadığına ikna ettim kendimi. Geçen onca zamanda gözyaşlarımı kuruttum, sonunda da duygusuz biri olarak çıktım.

Ben kendimi yalanlarımla avuturken güzel güneşli bir ağustos sabahı seni tanıdım, yüzünü bilmediği halde sanki yıllardır tanıyormuş hissi yaşayabilir miydi insan? İçten içe seni daha çok tanımak istedim, içten içe sana çekildim istemsizceydi bu yaptığım, sen o sıra başkasıyla konuşurken bile kıskanmam normal miydi? HİÇ SANMIYORUM.

Geçen onca zamanda gönlümün en ücra köşesine sakladığım duygularım, kapattığım soğuk zindanından çıkmak için anahtarını güvensizlik gardiyanından çalıp gelmişti. Günyüzüne çıkmanın sevinciyle tutamadım onları, hepsi birer birer adını haykırıyorlardı bana. Ne de haklılarmış oysa karşılıklıymış hislerim, biliyorum kapatmışsın sende benim gibi, buz gibi zindanlarda çürümek yerine doğru kişiyi bekliyorlarmış, insanız işte mantığımızın dağıttığını duygularımız toplarmış.

Çok yorgunum sevdiğim ve biliyorum sende en az benim kadar yorgunsun...

En samimi duygularımla sana geldim ama gitme ihtimalin bile gecelerce dökülen gözyaşlarıma karışıyor, korkuyorum işte! Bir şekilde yeniden sevdiğim insanı kaybetmekten korkuyorum. Affet beni, beni önemseyecek mi diye bekliyorum, merak etsem de yazmıyorum ve bakıyorum ki sende aynısını yapıyorsun. Birbirimizde dinleneceğimiz yerde birbirimizi daha çok yoruyoruz, bir şekilde adım atmaya çalışıyorum sana ne kadar korksam da.

Her yanına gelişimde açmaya çalışıyorum bu konuyu, her nasıl oluyorsa gözlerine takılıp kalbine düşüyorum, öyle güzel bakıyorsun ki bana ne söyleyeceğimi unutuyorum, korkularımın hepsi yanında olmadığım zamanlarda ortaya çıkıyor. "Yapma, ya o da giderse, çok sevdiğin herkes gitmedi mi?" Diyen iç sesimi bastıramıyorum. Sadece senin yanında konuşamıyorlar, nedenini bilmiyorum ama yanındayken söyleyeceklerim her seferinden dilime dolanıyor.

Öyle yorgunum ki sevgilim, adım atmaya mecalim kalmadı fakat anlıyorum ki sende en az benim kadar yorgunsun...