BİRDEN KIRMIZI
Birden kırmızı,ikiden rahatlama,ardından pişmanlık gelir benim döngülerimde...Bunu değiştiremezsiniz ne kadar isteseniz de...
Bacaklarımdan akan kanı görebiliyor musun,Moriva?Kimse göremiyor...Herkes elimdeki bıçağa odaklanıyor,bana zarar veren oymuş gibi...
Rüyalarımda bile mutlu değilim artık Moriva'm,kaçacak yerim yok çünkü orada.Sıkışmışım,kıstırılmışım;çıkmaz sokakların en çıkmazındayım.
Bacaklarımdan akan kan demiştik ya,bir rahatlama geliyor ardından...Fırtınaya sürükleniyorum;yine,yeni,yeniden.
Bach eşliğinde hayatıma kırmızı bir sayfa açıyorum,çello telleri birer birer parçalanıyor ellerimde;saklıyorlar,yaramı kimsecikler göremesin diye...
Böyle de umutlu sayılırım eskisinden,içi boş kafalarla birkaç saatlik sohbetten sonra dünyanın gidişatını asıl benim gibilerin dert etmesi ve bu doğrultuda umut beslemesi gerektiğini anlıyorum en azından.
Bacaklarımdan akan kana gelirsek...Bir gün kendimle barışır ve aşağı bakmayı becerebilirsem,orada bütün o boş kafaların imzalarının atılı olduğunu göreceğim.
Tepkiniz nedir?
