İ-kin-ci ben…

Gördüğümü görüyor musun? Dedim kendime,hiç bu kadar büyük bir ağaç gövdesi görmemiş olmamın verdiği şaşkınlıkla...

Kendime ikinci tekil kişi gibi soru sorduğumu epeydir fark etmemişim,o an anladım,

alıştım da bir süre sonra.

Zamanla duyduğum sempati gibi yanlızlığa.

Ne çok konuştuk ben,ve ben o ağaçla.

Rüzgârların,yılların,

Bir sürü izi vardı onda da,

Ama sapasağlam oradaydı işte hala.

Sesi vardı, tınısı vardı dallarında.

Eve dönüş yolunda anladım ki,

O da çok uzakta duruyordu insanlara...