Kan, Kuş ve Kız Çocuğu

Ağzımda kanatları kırık kuşlar besliyorum.
Uçmaya aşık, gökyüzüne düşkün.
Hepsinin iskeletleri dudaklarıma batıyor.
Kanı süzülüyor keskin dişlerimden.
Sesler geliyor, duyuyorum.
Uzaktan, çok uzaktan geliyor.
Boynu bükük bir kız çocuğu,
Kuşları çok seviyormuş.
Özgürlük diyor.
Mutluluk diyor.
Söylediklerini anlamıyorum.
Sanıyorum ki kaybolmuş.
Bir kuş alıyor eline.
Ben de nefes alıyorum.
Bir çift kelebek kanadı takıyor.
Kuş uçmuyor tabii.
Küçük kız ağlıyor.
Gülümsüyor dudaklarım.
Kana bulanmış, dikenli dudaklarım.
Uçamaz diyorum.
Canlı bir kanadı,
Ölü bir ruh kaldıramaz.
Kız yüzüme bakıyor.
Ve sırtında bir çift kanat.
Bak diyor.
Uçuyorum.
Gözlerimden usulca süzülürken yaşlar,
Başımı eğiyorum.
Sahi, neredeyim ben?