KİMSE/SİZLİK…

İçimde, kırgınlıklarımdan oluşan ordu,

Kara, çelik zırhlı duvarlarıma tırmanır,

Kimselerin duymadığı çığlıklarım,

Sessizlik kılıcımı, kınından çıkarır.

Gözlerimde kandan bir çanak kaynayacak

Bir gün bedenim topraklarda kök salacak,

Elbet kimsesizliğin kimseleri,

Bir gün sesimi duyacak.

Esti yeli seherde yalnızlığımın,

Coştu dalları, Hızır-İlyas ağacımın,

“Kimse/sizlik” bahanesi oldu savaşlarımın,

Canıma koyduklarımdan sebep akmıştır,

Yüreğimdeki kanlarım…