Kuru Yaprakların Cenaze Senfonisi

Rüzgâr uğulduyor, yine kapıyı çalıyor hazan

Bir eylül akşamında tüm renklerini kaybetti orman

Kuru yaprakların cenaze senfonisinin teması hüzün

Ağıt yaktı doğa, izle düşen gözyaşlarını buluttan

Rüzgâr esiyor, bir yaprağın ilk ve son dansı bu

Kavalyesi ölüm, yeniden yeşermek tek umudu

Oynuyor hayat sahnesinde son perdesi güzün

Ekimde can verdi, kasımda gömüldü ruhu

Gök gürlüyor, yankılanıyor yarım kalmış bir öykünün sesi

Dinle on yedinci yaprağın ölüm temalı resitalini

Kurumuş kalbinden belli kaynağı üzüntüsünün

Bu, hazana kurban verdiği yoldaşlarının matemi

Gök ağlıyor, değiştirmenin bir yolu yok kara yazgıyı

Şimşekler parlıyor ama yok edemiyor karanlığı 

Dünden daha kuru, daha renksiz, daha karanlık bugün

Burası baharın yeşil yapraklarının kuru mezarlığı

Onlar için yazıldı şiirin on yedinci mısrası