RUHUMUN MAİSİ

RUHUMUN MAİSİ

Mai'ye sesleniyorum,

ruhumun Maisine.

Kimse elinden tutmuyor

Ayağa kalkıyor elindeki dikenlerle.

Ne geçmişe ne geleceğe gidiyor 

Sanki donup kalmış.

Bir zamanların görmediği acıyı

bir ömür çekiyor, durduramıyor.

Ruhumun maisi kayıp 

kaybolmuş gözyaşlarının acısında 

bir nefese ait değil

bir acıya sahip olmuş zamanla.

Ruhumun Maisi gözlerin ölüme neden yakın? 

Sorma bana dersin bilirim

yağmurlar fırtına kadar 

bir haykırışta saklı kalınmış.

Sonsuz gözlere değil 

Sonsuz seslere kalbin acıyor, bilirim.

SİNEM DAĞ