Ömür gibi

Yol mudur sevdiklerimizi düşündüren,

Yoksa biz miyiz, onları düşünen?

Boş bir yola bakıp,

Beni üzen insanları düşünmek gibi,

Gidiyor, zaman gibi yolda.

Bitiyor her şey, 

Ömür gibi...

Bizi üzen herkes,

Bir yara açıyor bedenimize.

O yara kapansa da,

İzi bir ömür kalacak o beden de.

Unutmak çözüm müdür?

Ya da umursamamak?

Çözüm yok, 

Belki olmayacak da...

Bedenimizdeki her iz geçmeyecek,

O geçmedikçe biz hatırlayacağız.

O yol bitse de,

Aklımızın bir köşesinde kalacak.

O anlar, 

O günler...