ON SEKİZİ BİTİRMEDEN

Bir şeyler dönüyor aklımda , ruhumda , vicdanımda 

Kaptanlar solluyor içimdeki denizleri 

Anlatamıyorum sonra un ufak olup dağılıyor yollar .

Bitmiyor bir de çok güzelmiş gibi acıları 

Radyodan eski bir şarkıya eşlik ederken anlıyorum .

Unutmuyorum ki aşkı aşk yapan acıyı ,

Daha on sekizimi bitirmeden silmesin diye hatıraları .

Kısa değil uzun uzun döküyorum içimi sonsuzluğa 

Orada takılıp kalıyor romanların uçlarına .

Kimse de yormuyor zaten kötüye buruk bir gülüşe gittikçe karışıyorum .

Daha da batıyorum daha da bitiyorum ,

Öyle sanıyorlar bilmiyorlar ki gezegenin tersine döndüğünü

Benim gibi

Çünkü kimse yormuyor kötüye en çokta ben 

Ne aklım ne ruhum ne de vicdanım...