Senin Manzaran
Baktığın manzara ise gördüğün sensin.
Hayat, her gün izlediğin manzaradır. Kimi zaman puslu, kimi zaman güneşli günleri izliyorsun; peki değişen manzara mı yoksa o manzaraya verdiğin mana mı? İçin cıvıl cıvılken nasıl görünür o manzara, içindeki tüm umutlar söndüğünde nasıl bir manzara oluverir? Sen dünyaya nasıl bakıyorsan dünya da sana o yüzünü gösteriyor sanki. Dün endişeli gelirken ağaçlar, bugün umut saçıyor etrafa. Değişen ne oldu ki yirmi dört saatte? ağaç mı, dağ mı, taş mı, yoksa gönlündeki sevinç mi, keder mi, tasa mı?
Evet, baktığın manzara ise gördüğün sensin, sen nasılsan o var senin manzaranda. Sen kendini değiştirirsen manzara da değişiyor. Var mısın bunu denemeye? Güzel duygularla, umutla, sevinçle açar mısın o pencereni? Şimdiye kadar şikayet ettiğin o yaşlı ağaç bile gülmeye başlayacak sana.
Umudun neyse manzaran da o olsun.
Tepkiniz nedir?
