DEĞERSİZLİK

   Hangi duygudur ki bu, insanı içsel bir yanlızlığa ve kimsesizlik karanlığına mahkum eder. Bir buhran halinde gelir, kafandaki sonu gelmez yankılı iç sesler huzurdan alır götürür. Aynı olayları , aynı insanları yüz kere geçirirsin beyninin film karelerinden. Arada içini çekerek , biraz teselli bulmak istersin,  ama nafile. Kalbinle yaptığın gürültülü, fakat dışarıya sessiz konuşmalarla kandıramazsın kendini. "Medet ." Dersin. Nedir beni bu duygu dehlizlerinde koşturan, yok mu bir gün ışığı, gözlerime gözlerden yansıyan. Uzun soruların ardı arkası kesilmez. Ki, sen"Durrr." diyene kadar.

   Bu acı çekmelerin, kendini sevgisiz hissetmelerin bir tek  tanımı vardır. DEĞERSİZLİK DUYGUSU.  Çocukluğundan yada hayatının bir kesitinden alınmış  travmandır  o senin.  Yaptıkların görülmemiş, takdir edilmemiş ve ikinci plana atılmış hissettiğin  bir anda yerleşmiştir içine asalak gibi. Sen onu iyileştirmedikçede  en ufak duygu düşüşlerindede tetikler seni. O kadar hazır beklerki açıklarını asla affetmez. Yapışır beynine, yapışır düşüncelerine.

    Tek çözümü var, kendin. Bir duyguyu, kişiyi sen önemsediğin için seninledir. Bunu sakın  unutma.  Kafanda onu o kadar büyütmesen , terkeder giderde,  senin buna gönüllü olman gerek. İşin özü , bu duyguların üzerine gitmek ve barışmaktır. 

   Kendine sürekli değerli olduğunu söyle. İçinde, kendi değerini anlamlı hale getiremediğin zaman, karşında en olumsuz tavırda, yeniden düşersin moral bozukluklarına. Kimseye bu hakkı verme. Kendi eksikliklerini, hoyrat bencilliklerini senin üzerinde ıslah etmeye çalışan insanlara bu fırsatı verme. Güne uyandığın andan itibaren kontrol et ,gelen geçen iç seslerini. Olumsuz olanı farket ve iyileştir. Bir çocuk gibi sar onu ve sakinleştir. "Ben değerleyim , bundan sonra kimse benim değerimi düşüremez, kendimi seviyorum." de. Yoğunlaş değerin üzerine. Sakin, yanlız anlarında sürekli tekrarla bunu. Değerini öğret, önce kendine sonrada diğerlerine.