Tadı da bizde tuzu da

 Çorbaya kaşığı daldırmadan daha sıkarız limonu. Olur mu acısız ? Tuzu hiç söylemiyorum zaten.Ekşi, acı, tuzlu derken tam istediğimiz lezzeti yakalamadan çorbayı bile içmezken peki nasılda insanoğlu iletişim kurmadan, iki tatlı söz etmeden, gülüşünü yerine göre gözyaşını katmadan ortama, yaşamaktan zevk almayı düşünür? Ben olarak zevk alıp biz olmayı unutmak. Sadece ve sadece aynada kendini görmek ve kenara çekilipte sığdıramamak başkalarını görüntüye, paylaşamamak anı.Bu mudur insanoğlu?  "İnsanoğlu" diyoruz bakın insan değil. Tek başına dillenditrmiyoruz insan denen varlığı.Muhtaçken birlikte o varlığa ,varolmaya. Ne ara dışlar olduk ve katmaktan aciz kaldık yaşamımıza tat verenleri?