VÂVEYLA
Bunalıyoruz.
Yerli yersiz,
Sonsuz bir sükût benliğimizde.
Boğularak beton duvarlarımızda
Yaşıyoruz.
Kaçıyoruz
Olağan bir hızla kendimizden.
Bir âmâ yürek
Besliyoruz,
Bihaber gerçeğimizden
Aykırı bir sessizlikle;
Ezik ruhlar,
Yitik bedenler...
Öyle bir çağ ki
Bitiren bizleriz, yine bizleri.
Tepkiniz nedir?
kubraa_s
Şair
