ZAMANA YOLCULUKTA GENÇ BİR RESSAM

ZAMANA YOLCULUKTA  BİR RESSAM

   Bugünkü zamana yolculuğun konuğu;Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Öğretmenliği bölümünü birincilikle bitiren değerli Ressam  dostum Halil İbrahim. Kendisi ile yaşama dair keyifli bir sohbet gerçekleştirdim.

VAHAP UNCU:Halil İbrahim seni tanıyabilir miyim?

HALİL İBRAHİM: 30 Ağustos tarihinde Kahramanmaraş ta dünyaya geldim.İlköğretim ve liseyi memleketim olan Kahramanmaraş ta okudum. Bir ağabeyim bir de kız kardeşim var. Ben evin ortanca oğlu olmam sebebi ile zaman  zaman  bu dezavantaja dönüşebiliyor.Başak burcuyum.

VAHAP UNCU:Çocukluğunda yapmayı en çok sevdiğin şey neydi?

HALİL İBRAHİM:Çocukluğumda dans etmeyi ve resim yapmayı severdim.Aynı zamanda yaşıtlarım olan kişilerle arkadaşlık bağı kurmayı çok severdim.Şuanda da olduğu gibi insanlarla diyalogum oldukça başarılı ve 15 yılı aşkın devam eden arkadaşlıklarım vardır.Bu sıradan bir şey olarak algılanmasın lütfen!İnsanları sevebilmek onlarla arkadaşlık kurmak yaşantımızın şu zamanlarında en zor şeylerden biridir.Yaşadığımız dünyayı örnek verelim.Görmeyen yoktur ve bunu gördükçe kahrolan duygularım mevcut.Mazimizi unutup atiye gidiyoruz. Oysaki; mazimizden çıkaracağımız çok büyük dersler vardır.

VAHAP UNCU:Çocukluğunda unutamadığın bir an var mı?

HALİL İBRAHİM:Çocukluğumda unutamadığım bir çok an olmuştur.Bir yandan insanların beni sevmesi. Bir yandan da sevdiğim insanların hayatımı benden çalmaları gibiydi.İnsanlar çocukluğunu yerlere göklere sığdıramaz iken;Ben 4 gb tan oluşan bir flaş belleğe sığdırdım. Kolay değildir! O kadar yaşanmışlıkları bu kadar az alana sığdırabilmek.Kendimce sorunsuz fakat!ailemce sorunlu bir birey olarak büyümeye devam ediyorum. Ta ki,resim öğretmenim Canan hanımı tanıyana kadar. Güler yüzlülüğü ve öğrencilerine olan ilgisi bende Canan öğretmene karşı bir aşk yaratmıştı. Her fırsatta ufak hediyeler alıp Canan öğretmene götürürdüm. Sebepsizce tüm vaktimi onunla geçirmek isterdim.Çünkü,ondan alacağım o kadar büyük dersler vardı ki;zamanla hepsi oldu ve yıllarımı karanlık bir kuyu gibi geçirsem de, ayakta kalmayı ve zaferi elde etmeyi başardım.

VAHAP UNCU:Resim çizmek,duyguları kalemle çizmek sana neler hissettiriyor?

HALİL İBRAHİM:Resim çizmek bana genellikle konuşamadıklarımı hissettiriyor.Çizdiğim her çizginin kafamda canlanan bir hikayesi vardır.Genellikle;sinirli ve üzgün olduğum zaman kalemi elime alırım.Çünkü,beni sakinleştiren tek şey kara bir kalem ve beyaz bir kağıttı...

VAHAP UNCU:Kaç yaşında resim çizmeye merak sardın?İlk resim çizimi nasıl ve ne ile alakalıydı?

HALİL İBRAHİM:Okula başlamadan önce ağabeyim okuldan gelirken sürekli çantasını kurcalar ve defteri ile kalemini alıp kaybolurdum.Bir şeyler karalardım.O çizgileri canım nereye isterse oraya çekerdim.O kağıt karalandıkça ben mutlu olurdum.Bunun yanı sıra,daha böyle resim denilecek bir resmi ilkokul 4. Sınıfta çizdim.Canan öğretmen sıcak ve soğuk tonları kullanarak güzel bir resim yapmamızı istemişti. Ben sıcak tonları seçip bir tren çizmiştim. Kurak arazide ilerleyen trenleri çok severdim.Ben küçük iken, her ayrılık hikayesinde bir tren vardı ve insanlar o kömür trenlerine hep mutsuz  binerlerdi.Bu yüzden kömür trenlerini severdim.Neden?diye soracak olursan çünkü,onlar gerçekti ve elbette yaşantımızda ayrılıklar yaşayacağız.O kara trenler bu bütün ayrılıklara ev sahipliği yapmış iken,biz insanların yürekleri tek bir ayrılıkla yıkılıyor.Bu yüzden trenleri çocukluğumda hep severdim.

VAHAP UNCU:Sizin ailede ressam var mı?Ressamlık denilince ilk akla ne gelmeli?

HALİL İBRAHİM:Ailemde ressam maalesef yok.Ailem Kahramanmaraş ın merkezine bağlı bir kasabada doğup büyümüş insanlardır.Bir bakımdan nüfusları ile birlikte köklü bir aile olmuşlardır.Biraz da yetişme tarzımızdır bilemeyeceğim ama,daha sanattan uzak insanlar olduğu için bu durum beni çok üzerken bir yandan da güç veriyor.Ne derlerse desinler,ne düşünürlerse düşünsünler ben sevdikten sonra bi öneminin olmadığını düşünüyorum.Sakın ola yanlış anlaşılmasın! bu sadece bir sitemdir.

VAHAP UNCU:Okuduğun bölümün birincisi geldin.Bu nasıl bir duygu?Sergi düzenliyor musun?

HALİL İBRAHİM:Evet çeşitli illerde 4 adet büyük sergim oldu.Sergi açmaktan çok kişiye özel çizimlere daha çok ağırlık veriyorum.Oradan elde edilen kazancın %80 lik kısmı ihtiyaç sahibi ilkokul çocuklarına gönderiliyor.Buradan önemle belirtmek isterim. Okurlarınızında katkılarını bekleriz.

VAHAP UNCU:Ne mutlu sizlere binlerce durumu olmayan çocuğa umut oluyorsunuz tebrik ederim.

HALİL İBRAHİM:Bir katkı yapmak geleceğin neslini yarınlara taşıyabilmek adına ışık olmak beni gururlandırıyor.

VAHAP UNCU:Sevginin azaldığı,Aşkın dillerden düşmediği bu zamanda senin için hangisi ağır basıyor?Neden?

HALİL İBRAHİM:Aşk ve Sevgi sadece iki insan arasında olamaz.Evrenseldir.Bir ağaca da aşık olabilirsin ya da başka bir insana.Şunu unutmayalım ne için aşık olur bir insan.Mutlu olmak için. Lakin aşık olup acı  çekiyorsa o aşk doğru bir aşk değildir.Şu dünyada milyarlarca insan yaşıyor ve her insan bir diğerinden farklı yaratılmıştır.Karıncaya dahi can veremeyen biz aciz insanlar ne oluyor da, haddimizi aşarak  can  alıyoruz.Bunu görmemiz gerek artık. Üzmeyin,sevindirin,Öldürmeyin,yaşatın.Unutmayın ki, kötü insanların kalemi de kötü olur ve ne kadar iyi resim çizseler de o resim kötü olur.Çizgilerin yönünü kalp belirler.Kalbin yönünü ise,biz insanlar…

VAHAP UNCU:Sevgiyi üç kelime ile özetler misin?

HALİL İBRAHİM:Sevgi üç kelime ile özetlenecek kadar basit bir kavram olarak düşünmüyorum. Ama, huzurlu bir aile,hakiki ve doğru bir yaşam ve nefret duygusu ile tanışmamış bir kalp.

VAHAP UNCU:Yaşam bir tablo.Senin gözünde bu tablo nasıl çizilir?

HALİL İBRAHİM:Yaşamı bir tabloya dönüştürecek olsaydım! O tabloyu önce ikiye böler ve bir tarafını parçalardım.Çünkü,yaşamın bir ucu kaos ortamı.Diğer ucu o kaosu görmeyip kendi vaatleri için yaşayan bir şeyler ortamı. Ne yazık ki;bu daha büyük bir kaostur.

VAHAP UNCU:Hayalin ne?Gerçekleştirebildin mi?

HALİL İBRAHİM:Sanatla ilgili olan bir insan olmama rağmen aslında sıradan hayaller dışında pek hayal kurmadım.Olursa olurdu olmasa olmazdı.Bir şeyi hayal edip ona bağlanırsanız büyük bir hataya düşersiniz.O hayalle birlikte sizde yıkılırsınız. O yüzden; fazla hayal kurmadım belki de kuramadım…

VAHAP UNCU:Son olarak;genç bir Ressam olarak,senin gibi genç yaşta ressam olan ya da ressamlığa merak saran genç arkadaşlara neler söylemek istersin?

HALİL İBRAHİM:Asla ve asla kıyaslama yapmasınlar.Eğer çizilen resimde kıyaslama yapılıyorsa,al o resmi çöp kovasına at.Herkes aynı şeyleri çizecek olsaydı eğer,zerre ilerleyemezdi.Bu sanat o yüzden en yaratıcı, en farklı olmaya çalışın.Eğer;bir farkındalık yaratmayı başarırsanız o zaman hedefinize ulaşmış olursunuz.Bir diğer konu; resim öyle bir sanattır ki,boş zamanlarda yapılacak bir sanat gibi değil!Ona  vakit ayırmanız gerekir.Onunla ilgilenmeniz o sanatı uygulamaya dökmeniz gerekir.Unutmayın ki!çaba göstermeden sadece yerinizde saymış olursunuz.Eğer bu bünyede bulunmayı  içten içe istiyorsanız, hiç çekinmeden hocalarınıza gidin,kurslara gidin faydasını göreceksiniz…

VAHAP UNCU:Sevgili dostum Halil İbrahim. Bunca iş yoğunluğun arasında değerli zamanını ayırdığın ve zamana yolculuk sayfama konuk olup, samimi cevaplar verdiğin için teşekkür ederim. Sanat hayatında başarılarının devamını dilerim…

HALİL İBRAHİM:Beni böylesi özel kılan bir sayfada güzel bir söyleşiye kattığın için teşekkürlerimi sunuyorum.Gençlere ses olmak adına ve onları anlamak,dinlemek adına yaptığın söyleşiler çok başarılı. Çalışma hayatında başarılarının devamını dilerim…