ARROW

Sezon Sayısı: 8

Bölüm Sayısı: 170

IMDb: 7.5/10

 Bir DC hayranı olarak, Arrowverse’yi (CWverse) başlattığı için ne kadar teşekkür etsem azdır.

 Kız arkadaşının kardeşi ile tatile giden Oliver, yatın batmasıyla beraber beş yıl bir adada mahsur kalıyor. Kurtarılmasının ardından Starling City’de babasının yanlışlarını düzeltmeye çalışıyor. Bunu yaparken de başlık takıyor. Konusunu okuyunca aşırı ilgimi çekmişti üstüne üstlük bir DC tv şovuydu. Hemen izlemem gerekiyordu. 

 İlk sezonu diğer sezonlardan daha çok seviyorum. Daha az mantık hatası, daha fazla aksiyon sayesinde. 

 Sekiz sezon boyunca Oliver’in “Bu işi yalnız yapmalıyım” konuşmasını dinlemekten ben yoruldum, senaristler yorulmadı. Tabii ne kadar böyle dese de evlendi ve iki çocuğu var. 7.sezondan sonra başrol karakter olmasına rağmen arka planda kaldı.

 İlk bölümde nedensizce favori karakterim Tommy olurken sezon finalinde Oliver’in kollarında öldüğünde ağlamaktan duramadım. Keşke daha uzun süre onu görebilseydik desem de pek karakterinin gelişeceği durum yoktu. 

 Koruması olarak işe başlayan Diggle ise zamanla Oliver’ın kardeşi oluyor. Eh tabii senaristler bu kadar güzel olamaz demiş ve bir ara arkadaşlıklarını yıkılma noktasına getirselerde hatalarını anlayıp düzeltmişler. 

 Bir diğer favorim olan Felicity ‘nin yardımları sayesinde Oliver’in işi kolaylaşmıştı. Ve Felicity’nin birkaç bölümlük olması gerekirken Orijinal Team Arrow’a katılması ile senaristler doğru karar almış. Ne kadar Olicity (Oliver ve Felicity) shiplesemde biraz toxiclik vardı. Gerçi artık hangi ilişkide yok ki? 

 Avukat olan Laurel karakterinden ise hiç hoşlanmadım. Sadece kendi fikirlerinin önemli olduğunu düşünen biriydi. İlerleyen sezonlarda Black Canary olup yılların suikastcılarını birkaç aylık öğrendiği dövüş yetenekleri sayesinde yenmesi beni aşırı şaşırtmıştı. Öldüğüne üzülsemde gitmesi iyi oldu. 

 Dünya-2’den gelen Laural’ı ise sevdim. Sadece babasına ihtiyaç duyan küçük bir kızdı ama insanlar onun kötü olduğunu söyleyip durdu. Yine de iyi bir insan olmak için çalışması takdir edilesiydi. Ne kadar umursamıyor rolü yapsa da umursayip, insanlara yardım etmeye çalışıyordu. Özellikle 7.sezonda Felicity ile Oliver’i hapishaneden kurtarmaya çalışması. Oliver ona kötü davransa bile Felicity arkadaşı olduğu için yardım etti. 

 Oliver’in kız kardeşi Thea ve Roy Harper’i ilk başta sinir bozucu bulsamda dizinin sonunda geldikleri durum ne kadar olgunlaştıklarını gösteriyordu. Kesinlikle Roy ve Thea’nin evlenmesine ise karşıyım. Aralarında hep güven eksikliği varken hatta araları açıkken evlenmeye karar vermeleri sadece onlara daha fazla zarar vereceğini düşünüyorum. 

 Bu hikaye ne kadar Oliver ile başlamış gibi gözükse de Sara’da o yattaydı. İlk başta ablasının erkek arkadaşıyla tatile çıkması iğrenç bulsakta sonradan öğreniyoruz ki aslında onlar çıkmadan ablası biliyormuş ama ne yapmış? Babasına şikayet etmiş. Laurel’dan nefret etmek için bir sebep daha. Parti kızından, Suikatciye, sonra da Efsane’ye dönüştü. (Dc’s Legends Of Tomorrow) Şimdi güzel bir kız arkadaşı ile mutlu.

 Dinah, Rene, Curtis üçlüsünden nefret ettiğim için özür dilemeyeceğim. İlk diziye girdiklerinde sinir krizi geçiriyordum. Bu kadar dayanılmaz karakterler olamazlardı. Sonradan Dinah ve Rene’ye nefretim azaldı gerçi. Neden bilmiyorum ama Curtis’ten hala hoşlanmıyorum. 

 Kötü karakterlere gelirsek cidden harika kötüler vardı. Deathstroke ve Chase özellikle. Gerçekten diziye daha fazla izleme isteğiyle doluyordum onlarla. İkisi de Oliver’in hayatını cehenneme çevirdiler. işte kötü karakter böyle olmalı dedirten insanlardı. Ama böyle karakterlerin üstüne keşke dördüncü ve altıncı sezon hiç yapılmasaydı. Diaz ve Damian gibi kötüler ile dizi seviyesini düşürdü. İki karakterde çizgi romanlarda kesinlikle daha güçlüydü ama diziye yansıtılan şekli sıkıcıydı. Özellikle Diaz birkaç bölümlük bir kötü olma özelliği vardı sadece ama koskaca sezonu ona ayırdılar. Hatta yenemediler FBI’dan yardım istediler. 7.sezonda bile vardı. Bu en büyük hataları olabilir yani. Damian’in ise o kadar büyü gücü varken hiçbir şey başaramaması kalbimi kırıyor...