DEATH NOTE
TAMAMEN HAYALİ KURGUDUR TAMAMEN HAYALI KURGUDUR TAMAMEN HAYALİ KURGUDUR son yaklaşıyor, gözlerinde başlangıcı gördüm, gözlerinde bitişi gördüm. Light Yagami... benim dönüm noktam oldu. önce öldürdü,sonra yaşattı.Sonra beni tamamen bitirdi.O bana verilmiş armağan hemde kabusum.Light Yagami dinle bu satırlarım sana. bir gözü kahve,bir gözü gökyüzü. soğuk ölüm kokan nefesin tenimde geziyor. sesin bedenimi ele geçirdi.Nesin sen?
1.
GİRİŞ
"Light Yagami!"Tiz bir bağırtıyla hocaya Döndü Yagami.Sinirli hocasına baktı.Sakindi hocasına göre ve gülüyordu.
"Yaptığın saygısızlıktan sonra birde gülüyor musun?"diye sordu."Saygısızlık yaptığımı düşünmüyorum Yuriko."diye konuştu.
"Öğretmenim diyeceksin!Yuriko değil!"diye bağırdı."Ben Herkese adıyla hitap ederim."diye cevapladı."Neden bu kadar sakinsin Light."diye konuşan arkadaşına döndü.
"Ah!Kantero sakinim çünkü bir günümü olaysız geçirmek istiyorum,bilirsin öfkelenirsem kötü şeyler olur."Kantero ona boş bir bakış attı.Evet sakin olması gerekiyordu oda bunu yapıyordu.
Aksi taktirde sinirlenirse Bambaşka biri olur kavga çıkartır sonrada okuldan atılırdı.O yüzden sakin kalması lazımdı.
"Light Yagami dışarı çık."Daha fazla konuşmadı Light kapıdan çıkıp bahçeye indi.Bahçede bank gibi bir yerde otururken yan tarafta birkaç adam gözüktü.Yagami onları fark etmişti.
Olamaz buradan acilen gitmem lazım.
Yagami kalktı ve onlardan ters yöne ilerlemeye başladı.Adamlar arkasındaydı her an onu omzundan tutup yakalayabilirlerdi.
Light koşmadı koşarsa işler dahada sarpa sarardı.Hızlı adımlarla
okuldan çıktı.
O adamlar Light'i istiyorlardı,Light onlarla tek başına savaşamazdı.Kantero sınıftaydı ve bu olandan haberi yoktu.Telefonunu çıkardı.
Zayıf şarjz uyarsısı verip kapandı telefon bir an önce kalabalığa karışmalıydı öylede yaptı,kendini çarşıya yönlendirdi.
"Light Yagami bir adım daha atarsan seni öldürürüm!"diye bağırdı.Light durdu ve arkasını döndü.
Siyah takım elbiseli adamlar ona doğru ilerlediler.
"Light Yagami.Bizimle geliyorsun."dedikten sonra Light Tam savunmaya geçerken arkadan gelen ağır darbe sonucu bayıldı.
Yagami gözlerini kırpıştırarak açtı,ellerini hareket ettirmeye çalıştı ama olmadı.Elleri bağlanmıştı."Lanet olsun!"diye bağırdı."Kimse yok mu?"diye sesinin çıktığı kadar bağırdı.
Kapı açılınca karşısında orta boylarda,hafif şişman,gözlük takan biri vardı."Sende kimsin?"
Diye sordu.
"Arjin ben,babanın eski bir tanıdığıyım."diye konuştu.
"Benden ne istiyorsun?"diye konuştu."Anneni görmek ister misin Yagami?"diye sorunca Yagami kafasını iyice kaldırıp adamın yeşil gözlerine baktı."Ciddi misin sen?"diye sordu.
"Gayet ciddiyim."diye kısa bir cevap verdi.
"Annem nerde?"diye bağırdı Light.
"Biz bir çizgi roman karakterleriyiz Light bu kitabın bir yazarı yok,Yato ve annen Kami Dragon Ball yaratığı onları dünyaya götürdü."Yato onun ilk düşmanı,ilk dostu ilk sırdaşı ona ne olmuştu?annesi ve kardeşi dediği o insanlara ne olmuştu?
"Dünya?"diye sordu."Iki dunya var Light bu bizim yaşadığımız dünya çizgi roman dünyası burada yazarı olmayan romanlar yaşar.Ama başka bir dünya var insanların yaşadığı yer
,oraya götürmüş."dedi Light ona şaşkın bir şekilde sordu."Bana neden yardım ediyorsunuz Hunter nerde?"dedi."Şu seni öldürmek isteyen Hunter mi?o seni her yerde hala arıyor,merak etme ben babanın arkadaşıyım Bay Yagami sizi bana emanet etti."Light sinirlenerek."Düzgünce söyleseydiniz gelirdim burada niye ellerim kollarım bağlı benim?"diye sordu."çağırdık gelmedin bende zorla getirdim."dedi."Beni ne zaman çağırdınız?benim niye haberim yeni oluyor bundan?"diye konuştu Light Yagami.
"Aramalarımızı açsaydın ögrenirdin Light."dedi
Light hafızasını yokladı,onu bir kaç kere bilinmeyen numara aramıştı ama Hunter diye düşünüp açmamıştı!
Lanet olsun
içinden geçirdi."Oraya,dediğin yere nasıl gidebilirim?"diye sordu.Adamlarım sana yolu gösterecek."Arjin adamlarına işaret verdi.Adamlar Lighti çözdüler.
Light geçiş kapısına gelince."Buradan geçince bir insanın evinde bulacaksın kendini,unutma çıktığın yerden geri gelebilirsin.Bu evden kapı sama geri açılacak."Light kafasını salladı adamlar gidince tek başına kaldı.
Araf gibiydi,
Yan taraf cennet,
Diğer taraf cehennem.
Cehenneme ilk adımı Light Yagami attı.
2.
1.ŞEYTANIN İMİ YÜZÜ
LİGHT YAGAMİ
1:"ŞEYTANIN İKİ YÜZÜ"
(15.54/DORA)
Dora adım bu,erkek değilim bir kızım.Adımı duyan herkez beni erkek diye tanımlamış öyle sanmışlardı.Hatta Liseye ilk gittiğim zamanda erkek basketbol takımına adım girmişti beni erkek sandıkları için.Hatta bir kaç kız sırf bu yüzden süslenmişlerdi.Ne komik ama.Sınıfa girer girmez herkez şaşkın bir ifadeyle bana bakmaya başlamışlardı.'
Merhaba ben Dora.'dedikten sonra sınıfın erkekleri çok gülmüşlerdi buna.
Dora Alazar ben sınıfın en son koşesinde yalnız oturan Dora.Tek başına basketbol oynayan Dora.Ne kadar basketbol oynarsam oynayayım boyum kısaydı benim.1.61 lise son sınıftayım ve boyum 1.61...ben böyle boyun...neyse ağzımı bozmayayım.
Burası Eskişehir,annem ben doğduktan bir hafta sonra kanserden ölmüş.Babam ise intihar etmişti gözlerimin önünde ben yedi yaşındayken.Zaten üç kişilik bir aileydik b.Yalnız kalmak bu şehirde yalnız ölmek istemiştim teyzem gil gelmek istemişlerdi engellemiştim.Keza diğerleride öyle.
Yalnız kalmak ilk başta berbat bir şeydi.Kimsen yoktu,seni karşılayan baban sarılıp öpen bir baban...sabah kaldıranım yoktu.Bir keresinde babam öldükten bir gün sonra babam beni kaldırır diye bir gün boyunca uyumuştum ama babam beni kaldırmamıştı.Babam yoktu benim kimsem yoktu.
Seni özledim anne,
Seni de özledim baba...
Okulun bahçesi boştu sadece bedende olan öğrenciler vardı.Bu girdiğimiz son dersti.Şu veletlerin şansına bak son dersleri beden biz ancak matematik işleyelim.Gözlerimi camdan çekip tahtaya baktım.Yine karmaşık bir matametik denklemi.Daha adını söyleyemiyordum.Tirgonomi?doğru mu söyledim?ahh bunu bile beceremiyorum.
Daha adını bile diyemedigim konuyu öğrenmeye çalışıyordum.
Matematik hocamız Şükrü hoca,tam matematik hocasına uygun bir isim,gözlerini bende gezdirdi.Aha hocayıda bozmuşlar."Dora Alazar,kalk ve soruyu çöz."şu dakika'da oluşan gerilim trafodo yok.
Ellerimi masanın üzerine koydum ve saatime baktım zilin çalmasına otuz saniye vardı.Derin nefes alarak yavaş yavaş kalktım.
20 saniye.
Ayaklarımı sıradan çıkarıp sıradan tamamen çıktım.
10 saniye.
Yavaş yavaş yürüdüm ve.
Son beş,dört,üç ve birr.
Işte zil çaldı.Kurtarıcım zil beni yine kurtarmıştı!derin nefes alarak sırama yönelip çantamı kaptığım gibi dışarıya koştum.Servisim beni beklerken onu boş verip eve kadar koşmaya başlamıştım.
Ah eve mi?yalnış söyledim benim bir işim olduğu eve doğru koşarken aklıma gelmiş ve yön değiştirip Dragon'a kadar koştum.
Orası tamamen bir çizgi romancıydı.Büyük hayranı oldugu çizgi karakterinin adını koyan Mehmet amcamla çalışıyordum orada.
Beni en çok eğlendiren yer orasıydı.Oradan alıp okuduğum çizgi romanlar çok güzeldi.
En güzeli Şeytanın iki yüzü bu çizgi roman çok güzeldi.Ama yazarı yoktu bu dikkati mi çok çekmişti.Sorduğumda ise yüzü asılmış korku bedenini sarmalamıştı.Bunda bu kadar korkulacak ne vardı ki?herhalde yazar kendini saklamak istiyordu.
Dragon'a giriş yaptım."Mehmet amca!"diye bağırarak etrafa bakındım.O kadar yol koştuğum için nefesi bir tarafımdan alıyordum.Nefesimi düzene sokmaya çalıştım.Tam ilerleyecekken sağ omzuma biri çarptı arkama dönünce siyah kapşonunu kafasına geçirmiş kapıdan çıkmak üzereydi.
"Hey!dikkat etsene be!"bir an durdu hafif arkasını döndü yüzünü görmeye çalıştım ama görememiştim.Bir kaç saniye bakıp çıktı.
Çatık ya!
"Kızım?"Mehmet amca gülümsiyerek bana bakıyordu.Ama sanki zorla gülüyordu.
Gözlerinde korku vardı.Az önceki çocukla alakalı mıydı?"Ne oldu Mehmet amca?yüzün bembeyaz olmuş."diye konuştum.
"Birşey yok kızım,hadi sen çizgi romanları dizmeye başladım.Şarkı mırıldanarak çizgi romanları dizerken bir çizgi roman dikkatimi çekti,elime aldım.
Death Note
Yazarı yok.
Kaşlarımı çattım,nasıl olabiliyor böyle bir şey?kim basıyor bu romanları?kafam daha da karışırken Mehmet amcaya baktım.
Uyuyordu ne kadar çok yorulmuştu.Fazla umursamadan romanı rafa koyup işlerimi bitirdim.
"Hangi kitabı almak istiyorsunuz hanım efendi?" Diye sordum karşımdaki müşteriye.
"Meleği diriltmek."dedi elindeki kitabı okutup."34 lira."parayı nakit alıp kasaya koydum."Kusura bakma kızım uyuyakalmışım."Mehmet amcaya gülümsiyerek baktım."sorun yok Mehmet amca,uykunu alamadıysan uyu istersen?"diye sordum.
"Yok yok,hadi sen git.Gerisini ben hallederim."Kafamı sallayıp Dragon'dan çıktım.Mehmet amcayla son kez vedalaştıktan sonra oradan ayrıldım.Hemen eve gitmek istemiyordum ama çok yorulmuştum,ve yatağımı çok özlemiştim.
Eve geldim kapıyı açıp içeriye girdim,
Bir dakika.
Ben en son bu evden ayrıldığım zaman bu ev darmadağındı.Oturma odam,salonum kendi odam hep dağınıktı.Salona girdim ve her yer toplanmıştı ve eve girdigimden beri çözemediğim bir yemek kokusu vardı.Tam kendi odama girecekken mutfaktan bir düşme sesi geldi.Bismillah Hayri'm nerde lan!hayır evde tek yaşıyordum.Hayri benim sopamdı.Odamdan kaptığım gibi mutfağa girdim.
"Kimsin lan sen!"diyerek sarışın çocuğun kafasına indirdim.Ee bir tepki vermiyor bu.Ne oluyor ulan acaba Hayrinin son kullanma tarihi mi geçmiş dur bir daha vuram.Ee yine tepki yok."Hey sana diyorum!bakasana."diye bağırdım.Adam arkasını dönünce bir bana birde ona geçirdigim sopama baktı."kimsin sen?"Ah türkçe konuşmuyordu,Japonca konuşuyordu onu daha da dikkatli inceledigimde.Çekik gözler,belirgin çene kası,kavisli bir burun ve ince hafif dolgun dudakları vardı.
"Asıl bu soruyu benim sana sormam gerekiyor,"iyiki Çizgi romanlara özenip bir de izlediğim Japon dizileri sayesinde Japonca öğrenmiştim."Sen kimsin?"diye sordum.
Gülerek cevapladı."Burası benim evim."
Dedi.Akşam Akşam uğraştığım şeye bak.Yıllardır bu evde oturuyorum gelmiş bana burası benim evim diyor!"Burası Türkiye beyfendi! Japonya değil.Ve bu ev benim evim!"diye çıkıştım."Bak hanımefendi,burası Türkiye olabilir ama burası benim evim."Hala evim diyor!
"Bak!bu eve burada benim ailemin fotoğafları var."Arkamı döndüm ve sağ köşede masanın üzerindeki aile fotograflarını alıp ona gösterdim.O ise kaşlarını çatmış fotoğrafa bakıyordu.
"Bak bu benim,bu annem ve babam..."
cümlemi devam ettirmeden fotoğraf çerçevesini elimden aldı."Ne yapıyorsun!"
Diye bağırdım."Beyefendi,hanımefendi beni duyuyor musunuz?oraya nasıl girdiniz sizi kurtaracağım!"diye bağırmasıyla donup kaldım.O şimdi bir fotoğrafa 'sizi kurtaracağım,oraya nasıl girdiniz' mi dedi yoksa ben mi yanlış anladım?
Hayır hayır kafayı yemiş olmalıyım,
kesinlikle salak olamazdı demi?"o sadece bir fotoğraf."dedim bana baktı."foto..."
kaşlarımı iyiyce çattım.Taş devrinden mi geldin be adam."Fotoğraf o!hani insanlar anılarını bir kamera ile çeker ve onu çıkartıp bakar ya...of sanki ilk okul çocuğuna anlatıyorum!"diye isyan ettim.
"Kamera mı?fotograf mı?yani şimdi burada ki insanlar yaşamıyor mu?cansız mı?"
sorduğu sorular canımı yakmıştı.
"Evet,cansız."dedim düz bir sesle.Bana baktı.
"Üzgünüm."ona düz bir ifadeyle bakıp.
"Boşver konumuz bu değil,kimsin sen ve evimde ne işin var."diye sordum tekrar.
"Bu konu çok uzun...sana nasıl anlatayım ki,
ama sana durumu analatacak birini tanıyorum az önce oradan geldim.Bu yolun hemen üstünde bir yer.kim çalışıyordu orada böyle orta yaşlarda bir çizgi romancı."Mehmet amcadan mı bahsediyordu?
"Mehmet amca mı?"kafasını evet anlamında iki yana salladı."Tamam gidelim."
Evden çıktık Mehmet amcanın oraya gittiğimizde.Mehmet amca hala dükkanı kapanmadığını gördüm.Içeriye girerek."Mehmet amca!"diye bağırdım.Mehemt amca Yanımızdaki rafların arasından çıktı."Dora senin burada ne işin var."Diye konuştu."Bu yanımdaki Japon'u tanıyor musun?"diye konuştum.
Türkçe konuştuğum için beni anlamıyordu."Sen..."evet tanıyordu.
"Anlat ona durumu."diye kısa konuştu.
Mehmet amca bana döndü."Kızım şimdi anlamayaksın ama,Bu çoçuk."Japon bana döndü."Önce kendimi tanıtayım Mehmet bey."dedi ve gözlerini gözlerime dikti.
"Ben Light Yagami,"kaşlarımı çatıp ona baktım."Death Note çizgi romanın baş karakteriyim."
3.
2.ÖLÜM VALESİ
(14 EYLÜL CUMARTESİ,
YAZAR)
Light sessizdi,onun bu sessizliği felaketi çağrıyordu.Sessiz ölümcül bakışları karşısındaki adamı sardı."Light Yagami."diye konuştu Ağzı kanlarla dolmuş adam.
"Her zaman böyle sakin misin?"diye sordu.Light
gülümsedi."Bu sakinligim korkutucudur Ewsa."
Oda'dan çıkıp ona son kez baktı."Buradan temelli gidecektin Ewsa,seni uyarmıştım.Bunun sonu ölüm olur demiştim."Ewsa korkuyla titredi."Beni öldüremezsin Light!sana çok iyliğim dokundu.Beni öldürmezsin.Light Yagami!"diye bağırdı "Kumar gibi düşün bunu Ewsa,ölüm valesi sana çıktı,"hafifçe gülümsedi."Kart sana çıktı Ewsa."Kapı kapandı.Light o boş kullanılmayan evden dışarı çıkıp ilerdeki direğe gitti.Çantasından defteri çıkarıp onun adını ve soyadını yazdı.Ve ölüm nedenini de.
Ewsa Kapıyı açmaya çalışırken bomba tetiklendi ve kendiliğinden patladı.
Light yanan eve baktı.
"Bir harabe yanıyor bayım,o harabe benim yangının ta kendisiyim."
DORA ALAZAR
"Ben Light Yagami,"kaşlarımı çatıp ona baktım."Death Note çizgi romanın baş karakteriyim."ona bakmaya devam ettim.
Death note?
Yazarı olmayan şu çizgi roman.Birden gülmeye başladım."Tamam güzel şaka,artık ciddi olalım."Light bana baktı.Mehmet amca ya baktım bende."Mehmet amca anlat sonra ben yoluma bu Japon yoluna."dedim ve kollarımı bağladım."Kızım,aslında senin kaldığın ev,Light'in evi."Kaşlarımı çattım."Hayır ev sahibim de değil,nasıl benim evim aslında onun?"Light sırıttı.
"Light'in dediği doğru,Light Yagami aslında bir çizgi roman karakteri."dediğinde boş boş yüzüne baktım."Mehmet amca,seninde aklına girmiş bu Japon."dedim."Sana adımı söyledim Japon demeyi kes,Light benim adım."deyince gülümsedim."senin karşında üç yaşındaki çoçuk mu var?"dedim."Dora."
Alay ifadesiyle ona baktım,"ne yani bu Çoçukça şeye inanacağımı mı sandınız?"
diye konuştum.Light birşey demeden raflara ilerleyip Death Note'yi aldı.Çok merak ettiğim bir kurguydu ama bazı sebeblerden dolayı alıp okuyamamıştım.
Evet o aralar babamın yasını tutuyordum.
Çizgi romanı bana uzattı,gözlerimi devirerek aldım."Karakterler kısmındaki Light Yagami'ye gel."dedi.Iç çekerek dediğini yaptım.Gözlerimi sonuna kadar açarak ona baktım.Light Yagami buradaki karaktere çok benziyordu.”Yazarın yakın arkadaşı mısın ki seni çizdi?yoksa ünlü falan mısın?”dedim.”Ünlü değilim,ve o kitabın yazarı yok.”dedi.Evet bir yazarı yoktu ama.
“sayfayı biraz çevir.”Şaşkınca çevirdim.
Bir dakika
Bölüm yok.
Nasıl lan!
“b-ölüm yok.”dedim.”Çünkü yazılmadı,”dedi Light.”Ben anlamadım.”dedim Mehmet amca devraldı.”Bak Dora,Light buraya bir nedenle geldi...”sözünü Light kesti.”İntikam.”Kalbimi korku kapladı.”Iki dunya var Dora,biri bizim yaşadığımız yer,biride yazılan karakterlerin yaşadığı yer.Orasıda ikiye ayrılır,yazarı olanların yer ve yazarın yazmayı yarıda bırakıp karakterlwri terk ettigi yer.Light Yazarı tarafından terk edilmiş karakterlerden biri.Buraya ailesinin intikamını almaya geldi.Benden Öğreneceklerin bu kadar gerisini Light sana anlatmak isterse anlatır.”dedi.”Şimdi sem bir karaktersin öyle mi?”diye konuştum.”Evet Dora.”kendimi daha orada tutamayarak tutamayarak çizgi romancıdan çıkarak koşmaya başladım.”Dora dur!”Mehmet amcanın ikazını dinelemden koştum.Kendimi evime kapatarak nefes nefese kaldım.
Bu bir kabustu.Hadi Dora uyan Dora.Çok uyudun Dora.Kapı sert bir şekilde çalınca.”Aç şu kapıyı!”rüya değildi!rüya değildi!”git!”diye bağırdım.”Dora aç şu kapıyı!”diye bağırdı.Açmadm.
“ya açarsın!yada ismini yazar 40 saniye içinde kalp kirizinden ölürsün!”Kalbim korkudan titredi.
“ne diyorsun sen!”diye bağırdım.”Okumadın mı çizgi romanı!”diye bağırdı.”Hayır okumadım.”dedim.”Elimdeki defrere senin adını soyadını yazıp 40 saniye beklersem ölürsün.”dedi.
Kapıyı açtım.Sinirle gozlerime bakıyordu.”Bunu yapamazsın.”dedim.”Emin misin Dora.”dedi ve defteri açtı.”Tamam!tamam açtım işte.”dedim.”İçeri geçelim herkez bize bakıyor.”dedi içeri girecekken durdurdum.”Giremezsin Light.”dedim.”Aynı evde kalamayız."dedim.
”Dora,geldiğim yere ancak buradan gidebilirim,çekil."dedi çekilmedim.”Şimdi mi gideceksin?”diye sordum.”Hayır intikam aldıktan sonra.”dedi.”Light.”dedikten sonra devam ettim. "Sadece git Light,bu evde ikimiz kalamayız.Bu çok fazla git intikamını al.Ne zaman dönmek istersen ben sana kapıyı açarım ama burada kalamazsın."bana baktı beni dinleyecek gibi durmuyordu.
Elindeki defteri açtı kalbimi tekrar aynı korku sarmaladı hızla önünden çekildim.
Sakin ol Dora,dokunamaz sana, o o değil o değil.
O değil ama ya beterini yaparsa bundan nasıl kaçıcaksın?aynı evde kalıyorsunuz!
Kalbim duracaktı.”Aç mısın?”diye sordu.Kafamı hayır anlamda salladım.”Sofrayı kur.”ve devam etti.”Kendine de tabak koy,”ikiletmedim sofrayı kurup bekledim onu.”Yemekler soğumuş biraz bekle ısınsın.”dediğinde konuşmadım.Bana baktı sonrada benden uzak olan Koltuğa oturdu.
Onu bu evden gönder.
Onu bu evden gönder.
“N-ne zaman gidersin?”diye sordum.”Merak etme fazla durmam.”dedi.Ondan Çektim gözlerimi.Acaba o defteri alıp yırtsam beni öldürmekle tehdit edemezdi.Sorun şu ki defteri yanından ayırmıyordu.Lavaboya da beraber gidemezler değil mi Dora?kalktı mutfağa gidip yemekleri alıp geri geldi.”Gel ve otur.”Gittim ve oturdum.”Bu kadar korkma,sana bir şey yapacak değilim.”dedi içim rahat değildi.Geçmişte yaşadıklarım yüzünden heleki onun bana yaptıklarından sonra kimseye güvenmezdim.Güvenmek istesemde yapamazdım.
“bunları senin için yaptım yanlış anlama aynı yemekleri yenemediğimiz için,”Kafamı salladım.Yemeğimi yiyip masadan kalktım ve onla aynı ortamda bulunmamak için odama gittim ve kapıyı kilitledim."Sakin ol Dora,kapıyı kilitledin gelemez."dedim kendimi kandırmak istercesine.
Sahi Dora gelse deseki'açmazsan kırk saniye içinde ölürsün'dese açarsın.Olmadı kapı kırar türk dizilerine özenip.
Kapının önüne yanımda duran küçük dolabı koydum ve yatağıma girip kulaklıklarımı taktım.Müziğin huzurunda uyuyakaldım.
Kapı sert bir şekilde çalınca kulaklıklarımı çıkarıp kapıya baktım.Kapımın arkasındaydı."Aç şu kapıyı Dora!"diye bagırdı.direk kalkıp dolabı çekip kildi açtım."Kapıyı neden..."sustu devam etmedi."çekil şuradan."dedi ve beni itti.
"Çok fazla korkuyorsun Dora,sana dokunmam merak etme.Sadece bir isim var gitmem gerek.Geleceğim yemeği hazırla."
Ben arkasından bakarken o gözden kayboldu.Acaba aynısını bende yapsam gider miyim yanına?yerinde dur Dora gitsen bile nasıl geleceğini bilmiyorsun.Saat 19.01'di 5 saatir uyuyor muydum?Biraz vakit geçti ben yemeği hazırlayıp beklemeye başladım.
Seni gören de işten gelecek kocasını bekliyor sanır.
Iç sesime gözlerimi devirip masaya oturup yemeye başladım.Hala gelmemişti acaba alacağı intikamdan vaz mı geçmişti?bu benim işime gelirdi."Bensiz başlamışsın."
Sesini duyar duymaz donup kaldım.Keşke şomağzımı açmasaydım."Seni beklemek zorunda değilim,"dedim ve devam ettim.
"Yarın intikamını al ve git."dedim.Yüzüme baktı."İntikam öyle hemen alınacak birşey değil,"Dedi ve devam etti."Merak etme yüzümü yemekten yemeğe göreceksin."
dedi ve yemeğini yedi.
*
"Dora aklın burada mı?"diye sordu hocam.
Kafamı sallayıp."Burada hocam."Dedim.
Arkamdan biri."Aklı yatakta hocam onun."
Hoca yaptığı imayı anlamasada ben çok iyi anlamıştım."Kesin sesini Eray ve dersi dinle."Eray gülerek sustu.Gözlerim dolmuştu.
Bu kadar güçsüz olamazsın Dora!
Ben çok güçsüzüm.
Ders zili çalınca sınıftan çıkmak üzereydim ki."Evinde artık Japon beslemeyi mi başladın Dora?biz senin neyine yetmiyorduk."Selim igrenç bir şekilde bakıp gülüyordu."Vay Japon Fantezsisi ha?"
Mercan sınıfın en güzel kızı en popüler kızı.
"
Artık türkler seni sarmıyor mu?söylesene kaç türkle yattın?1,2 3? Yada tüm hepsiyle?"
Ellerim titremeye başladı."Benimle yatmadın ama?olmaz ki böyle ben eksik kalırım.Üzülürüm bak."Sahte ağlamayla bana baktı.Daha fazla dayanamdım ve çantamı alıp okuldan ayrıldım.Ben onlara ne yapmıştım?bu kadae iğrenç tadbirlere neden dayanıyordum?
Sahi gitsem gidecek bir yerim var mı ki?
Tek çare okulu bırakmak.
Drogan'a gelip rafların arkasına çekilip ağlamaya başladım.Droganın kapı açılma sesi geldi ama umursamadım.Sadece daha sessiz ağladım.
Acaba şu Light'in defterini çaldığında o deftere sınıfın bütün ismini yazdırıp sonra ölmelerini mi dilesen?
Ama ben o kadar kötü biri değildim,
olamazdım ki.
Ayağa kalktım ve gözyaşlarımı sildim ve şi merak ettiğim Death Noteyi aldım ve karıştırmaya başladım.Dikkatimi çeken birşey oldu.Dün baktığım boş sayfalar dolmuştu.
Bölüm 17
Ölüm Valesi
Bu çok korkutucu bir sahneydi.Bir adam vardı.Light'in deyişine göre Ewsa diye bir adamdı.Bir odanın içindeydiler daha çok terk edilmiş.Light sessiz ve sakin ona bakıyordu.
Adam:"her zaman böyle sakin misin?"
Light hafifçe gülümsüyordu.
Light:"bu sakinliğim korkutucudur Ewsa."
Light:"buradan temelli gidecektin Ewsa,sonu ölüm olur demiştim.'
Ewsa korkuyla titredi.
Ewsa:"beni öldüremezsin Light,sana çok iyiliğim dokundu!beni öldüremezsin Light Yagami!"
Light:"kumar gibi düşün bunu Ewsa,ölüm valesi sana çıktı."
Gülümsedi.
Light:"kart sana çıktı."
Oradan uzaklaştı evden çıktı karşısındaki direğe gidip defterini çıkardı.Ve onu adını ve soy isimini yazdı.
EWSA ASANO
Ölüm sebebi:"patlama."
Ve bum bina patlar!
Light kahverengi boş bakan gözlerini yanan eve çevirdi ve baktı.Eve neden geç geldiği belliydi.
Öğrendiğim bir şey vardı.
Light Yagami bir katildi.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Tepkiniz nedir?