İzlerin Ötesinde

Bir şehir düşünün o şehirde sayısız insanlar, sayısız mekanlar, sayısız eşsiz ve kendine özgü güzelliklere hakim bir şehir.Yine bu şehirde bir insan var. Bu şehirden bıkmış gitmek uzaklaşmak isteyen bir insan sebebi sorulduğundaysa sadece tek bir yanıtı olan bir insan; bu şehrin her köşesinde anılarım izlerim var ve ben bunlardan uzaklaşmak istiyorum diyen bir insan. İz bırakanlar unutulmaz.İzi bırakanda bıraktıranda elbet aklımızın ucra bir köşesinde yer edinmiştir kendine. Anı biriktirmek bunları paylaşmak güzeldir anınız yoksa sizde hiç var olmamışsınızdır aslında hayatınız boş bir kutudan ibarettir. Ama bazı anılar vardır pandoranın kutusu gibidir açıldığında içinden kötülük ve acıdan başka bir şey yaymaz.Bu şehirden uzaklaşmak istemesindeki sebep bu aslında bu şehrin çoğu yerinde onun için pandora kutuları vardır ama az da olsa güzelliğide vardır bu anıların.Ama ne derler bilirsiniz tek bir yanlış birçok doğruyu götürür diye bu anılar içinde geçerlidir belkide.Bu şehirden uzaklaşamasada bu anılarla beraber yaşamayı öğrendi bu insan.Sizlere bu insanın kim olduğunu şimdilik söylemeyeceğim ilerleyen vakitlerde kendini zaten ortaya çıkaracak kendisi.Anılarla yaşamayı öğrendi peki ya izleriyle yaşamayı öğrenebildi mi? Hayır.Maalesef pek öğrenemedi arada ufak dersler çıkardı ama bu şimdilik yeterli değildi. İzlerin ötesinde bir şey vardı sanki onun için daha derinlerde daha koyu bir şey oda kaybolmuş ruhuydu belkide.İzlerin ötesinde kaybolmuş duyguları veya kırılmış duyguları var.Onu bu duruma getiren insanlar şu an mutlu hayatlarını yaşıyorlar ama kendisi mutsuz olmasada yalnız.Yalnızlık paylaşılmaz.