Kadın Sandım
Ben kadın sandım…
Gölgeleri uzayıp kısalıyordu binaların
Köşe başında mini etekli İstanbul
Boğazında hevesleri kalmış
Ben kadın sandım
Geçiyordu gökyüzünden kara bir bulut
Yağmur rahmet midir sel olursa
Yağmursuzluk duasına çıkmıştı bir kaktüs
Ben kadın sandım
Başaklar sararıyordu
Rüzgarla dans ediyordu
Un olmamıştı, ezildikçe kıymetleniyordu
Ben kadın sandım
Dönüp baktım ufka
Akşam üzeriydi
Güneş kanlı gelinlik giymişti
Ben kadın sandım
Aynada kanlı bir yüz gülümsüyordu
Sırçası paramparça
Silüeti hüzün olarak düşüyordu karşı duvara
Yorgunluk doğuruyordu gece
Ben kadın sandım
Rüya mıydı, düş müydü
Hepsi gerçekti
Boğazında kalmıştı hevesleri
Yağmursuzluk duasına çıkmıştı gözleri
Ezildikçe kıymetleniyordu
Kan rengiydi gelinliği
Kalbine ördüğü duvarlar arasında kaldım
| nazım köyce
Tepkiniz nedir?