KİMSE(SİZLİK)

Küçük bir köprüden geçiyor yalnızlığım.

Sabah ve akşam kalabalığına inat.

Çocuk, balonunu uçuruyor yüreğime.

Sonra , arabalar geçiyor beynimden

Bıraktıkları  insan izlerine içerliyorum.

Kimsesizliğime inat yaparcasına.

Kalbime koşuyorlar gürültülü ve sorgusuz.

Taşlar atıyorum denize, sektirerek.

Bir balıkçı geçmişimi koyuyor kovasına.

Misinanın ucundayım belkide.

Dalıyorum geleceğin derin sularına.

Dost yüzlü , karanlık çehreler var ellerimde.

Tırnaklarımı  taşlarda törpülüyorum.

Ay batıyor, güneş yine doğuyor.

Ya ben.

Aynı köprünün üstünden.

Kimse olmak için koşuyorum.