KÖRDÜĞÜM
Sessizce içimizde büyüyen acı bizi darmadağın eder.
Kördüğüm olmuş hayatlarımız bir gün gelir yıkık bir harabeye dönüşür.
Kapısını penceresi olmayan, korunaklı bir çatısı dahi olmayan, sahipsiz bir ev gibi..
O eve sığamaz insan...
İçinde ki düğüm çözülmezse o yıkımın altında kalır.
Nefes alamaz, biri gelse de o yıkımdan o acıdan kurtarsa der...
Tepkiniz nedir?
