MAVİ ÇİZGİLİ GÖMLEK

Mavi çizgili gömlek….Mahallenin dik yokuşlarından koşar  adımlarla güneşli bir yaz gününü sömüren vücudu rahatlamakta…Yüzüne yapışan bir tebessüm, etrafta görülmeyi hak etmeyen buğulanan insancalar…

Mavi çizgili gömlek…Pazar işi… Dikey desenleri, beyazla ahenk içinde…Eh vücudunu da harika göstermesi de eklenerek… Kol manşetleri kıvrılmış, dirseklerin hemen altında….Sağ el cepte, sol el vücuttan önce ileri hamle yapıp sonra vücudun gerisine düşmekte…Sarkaç gibi, zamanın aralıklarında bir bedeni hareket ettiren en önemli parça…

Mavi çizgili gömlek… Hep aynı insanlara görünür : Ayşe teyze, hastaneden dönmekte, elinde eczane poşeti, ağır adımlarla toprağı incitmeden yolu kısaltmak için ortaladığı çayırı geçiyor. Mavi gömlekliyi fark ediyor mu, fark etmiyor mu belli değil. Yüzündeki acı ifadesi değişmiyor. Kaşları aşağı düşük, ince büzülmüş dudakları varla yok arasında… Etrafındaki çizgileri daha çok dikkati çekiyor. Tanıyor mu? Selam bekledi mi?

Mavi çizgili gömlek… Antremandan dönen spor sırt çantası ile işte bir liseli: Settar… Etrafla farkındalık boyutunda iletişimde mi, yoksa zihni esen kavak yellerine teslim mi? Yaz sıcaklığı, alnında biriken ter damlaları, tişörtündeki ıslaklık, eve bir an önce varma isteği ile, hızlı adımlamaya çabalayan ama sürtünen ayaklar… Yanından kimin geçtiği umurunda mı? Güzel bir parfüm kokusu veya, alımlı bir seyirtme olmadıktan sonra, kim geçerse geçsin…

Mavi çizgili gömlek… Düğmeleri mavi sedefli adeta. Güneşle birlikte pırıl pırıl parlıyor. Mavi gözlü şu sarışın güzelin de geçiş saati hiç belli olmuyor. Ne işle meşgul acaba? Nerden haberleşip günün hangi saatinde olursa olsun geçişiyorlar. Onun gözleri mavi ışıltılı, gömleğin düğmeleri…

Mavi çizgili gömlek… Durak boş şimdi. Demek yeni otobüs geçmiş. Bekleme uzayacak. Yolun karşısında kuruyemiş dükkanı müşterisiz. Kapının önünde her zamanki gibi ince, uzun, kalın bıyıklı adam. Mavi gömlekliye bakıyor, hatırlamış gibi. Kabuklu yerfıstığı mı almıştı birkaç ay önce? Yoksa yazdan yaza kapıya eklenen sandıktaki hazır dondurmalardan mı, almıştı?  

Mavi çizgili gömlek… Elini gömlek cebine daldırdı. Bir not kağıdı çıkarttı ve otobüs kartı… Durağa gelenler oldu, işte şu adam da elinden tutmuş küçük bir çocuğun… Evindeki rahatlıkla yerleşti duraktaki bekleme oturaklarına. Çocuğu da otutturdu. "Çok sıcak bugün" diye ayakta dikilen mavi çizgili gömlekliye laf sarkıttı. Belli ki çok görmüştü daha önce.

Mavi çizgili gömlek… Elindekiler tekrar cebe döndü. Birden yola seğirtti. Yürümeye başladı. Daha fazla beklemeye değmeyen mesafeyi yürüyerek aşabilirdi. Kaldırımda uzun tüyleriyle siyah bir köpek geliyordu karşıdan. Çakışınca durdu, geri döndü, kokladı. Biraz takip etti. Sevmiş miydi daha önce bu mavi çizgili gömlekli kol onu… Belki karıştırmıştır kokusunu…

İnce çizgileriyle mavi gömlek… Sağda yeşil çimenlerle uyumlu, solda trafik… Sıcağa inat serin, serin yol aldı. Sonra sağa da mavilik yerleşti. Deniz, bütün maviliğiyle kucaklaştı. Beyaz martılar, olmadı bulutlar… Uyumlandılar birlikte, mutluluk gözden,beyinden içeriye doğru aktı. İnsanlar da yürüyüşte…Gâh, karşıdan geliyor, gâh hızlıca adımları onları geçerek arkada bırakıyor. Nasıl aydınlıklar, nasıl güzelleştiler!... Her şey netleşti. İnsanlar insanları fark ederek, gözlerinden ışıltılarla selamlayarak, minnettarlık duyarak kesiştikleri için bir zaman ilerlediler. Kısa bir süre mi, yoksa etkisi büyük olduğundan çok uzun zaman gibi mi geldi tartışılır, koca bir binanın gölgesinde birden gözler karşıdan yere indi.

Mavi çizgili gömlek… Binadan içeri girerek uzattı cebindeki notu. Tezgahtaki genç uzaklaşarak kayboldu, notu da masada bıraktı.Belli ki hatırladı hemen, geliş sebebini.  Az sonra elinde bir kol saati ile döndü. Çoktan bitmişti tamiri. Mavi çizgili gömlek günü alınan saat, manşet altındaki çıplak koldaydı şimdi. Şıklık tamamlandı metal parlaklığı ile ışıltısıyla…

Dönüşte otobüsteydi mavi çizgili gömlek… Hayret tanıdık sima yoktu. Şoför kimse "duracak" düğmesine basmadığı halde durakta durdu. Sonraki durakta ekmek alma fikri ile inmeye karar veren mavi çizgili gömlek indi kendisi için açılan otobüs kapısından.  Şoför biliyordu inecek olduğunu mavi çizgili gömleğinden…Şaşırtmak olmazdı onu…

Dönüş eve aynı yoldan…İşte kalbinin kıpırdadığı insan, kapı önünde. Bir yerden mi gelmiş, yoksa bir yere mi gidecek. Beklemek, gözlemek olmaz. Mavi çizgili gömlek… Yine uğurunda. Karşılaştırdı beklediği ile.

Endişeli mavi çizgili gömlek evde. Tek bir kıyafeti mi var diye düşünmüş müdür?