Pusula
Yaşayanlar ikiye ayrılıyor hep
Dünyanın altı üstüne gelmiş
Pusulamız doğru yolu bulmuyor
Üzülen insanlar görüyorum
Kalbine çekilmiş çok susmuş
Yaşayanlar ikiye ayrılıyor hep
Anılar yüceltiyor biraz insanlığımızı
Gelecek hakkında bir fikrimiz de yok ama
Vedalar hüzün kokuyor
Ölenler hep temiz
Kalan günahkarlarla dünya tekrar dönüyor
Her veda hüzünlü değil ama
Ağacın çaresi ekimde mesela
Yaprakları kimse kaile almıyor
Öyle derin acılar çekiyor ki insan
Ah dese dili
Kalbi garipsiyor
Sustukça susuyor
Kendi sesine yabancılaşıyor insan
Ölenler hep saf kalplerin sahibi
Kalan insanlardan geriye tek gerçek
İnsan oğlu olması kalıyor
Tüm vasıflarından soyunuyor da
Günahlarını gururla taşıyorlar
İnsanlık namına ne varsa
Salih ,metin, emin ,ikram...
yok oluyor manasını sor kimse bilmiyor
Tepkiniz nedir?