Veda
Veda edemediğim sokaklar ve veda edemediğim insanlar oldu'
Veda edemediğim sokaklar ve veda edemediğim insanlar oldu çünkü ben en çok yaralarımdan kaçardım. Veda etmek en büyük zaafımdı. Artık içinde olmaya dayanamadığım fakat ait olmak zorunda olduğum yeri terk ettiğimde kan revan içindeydim. Saçma sapan bir döneme girmiş, herhangi bir insan tanıyacak mecalim kalmamıştı. İnsanlar yalnızca pişmanlıktı. Pişmanlık. Güçlü müydüm yoksa güçlü mü davranmaya çalışıyordum, tartışılır bir meseleydi. Çünkü bazen kocaman bir dağın karşısında duracak kadar güçlüydü bazen bir çocuk kadar savunmasızdım. Ve sanırım bu gece bir çocuk kadar savunmasızdım.
Tepkiniz nedir?