Bana Göz Kırptı

             Zaman, saat tarafından eşit olarak bölümlere ayrılan ve durmadan akıp giden hayatın ta kendisi. Peki ya saat? Zamanı uslu uslu bölümlere ayırmış insan yapımı bir birim mi sadece? Hani bazen durur ya her şey, dakika bile geçmek için bekler. Duran zaman mıdır, yoksa saat mi? İnsanın algı süreci diye basit bir açıklama yeter mi hızlanan, bazen de durma noktasına gelen saati açıklamaya?

            Büyük bir bekleme salonunda saatin tam karşısında oturmuş uzun uzun bunları düşünüyordum. Garip bir olay oldu ve saat bana göz kırptı. Ağzım açık etrafıma bakındım önce şaşkın şaşkın, sonra "hayal gördüm herhalde," diye kendime telkin veriyordum ki tekrar göz kırptı. İşte, tam karşımda bana gülümseyerek bakan ve göz kırpan bir saat var. Ben zaman mı, saat mi, algı mı diye kurcalarken gülümseyerek bana göz kırpan saatten kendime ne dersi çıkarmalıydım şimdi? Boşver düşünüp durmayı yaşa gitsin hayatı herkes gibi mi demek istiyordu acaba? Ya da düşünmeye devam, aferin gülümsemesi miydi bu? Neden böyle bir şey beni bulmuştu?

            Aklımda sorular hızlı bir müzikle dans ederken insanlar geldi bir anda aklıma. Kalabalık bir ortamda oturmuş bekliyordum ben. Bu saat sadece bana gülümsemiş olamazdı ya da tek gören ben değildim herhalde. Yeni sorulara boğulmadan etrafıma baktım. Her şey normal görünüyordu, hiç kimse görmemişti gülümseyerek göz kırpan saati. Herkesin kafası önünde bir şeylerle uğraşıyorlardı. İşte o an bir mutluluk kapladı içimi. Bilmeden de olsa hayatı yakalamıştım. Evet hayat düşünmek, sorular sormaktı ama etrafına bakmayı ve gülümsemeyi de unutmadan.