BİR ŞEHİR VE BİR DENİZ

Renkler var seninle.. Yakamozlar... Martılar... 
Martı seslerine karışan kahkahalarımız ve çokça deliliklerimiz... 
Bir şehir olsan İstanbul olurdun. Hem huzurlu, hem tutkulu hem kendi içindeki kargaşada, günahlarının affolmasını, kendinin bile farkında olmadan Tanrıdan isteyen... 
Bir deniz olsam Marmara olurdum... 
Ruhunun her kargaşasında kıyıma otur soluklan beraber martıları besleyelim ve martılar üzerimizde uçtukça yalnızca Tanrının bildiği ondan affolmayı bekleyen tüm günahlarını sularıma anlat, sularım günahlarını alsın en derinine batırsın sadece sen, ben ve martılar bilsin isterdim. Ancak böyle ruhunun kargaşası huzur bulacaktı... 
Sen İstanbul sun ben Marmara Denizi kargaşanda huzur bulabil diye geldim bir boğaz oldum tam ortadan geçtim Karadeniz e kadar. Biz birleşince renkler geldi, yakamozlar parladı martılar uçuştu ve deliliklerin deliliklerimiz...Sen İstanbul olup, senin için deniz olana deli oldun, Ben bir deniz olup bana İstanbul olana deli...