EYLÜLDE VUSLAT

Geçen eylülde Erkin Koray'ın 'Bir Eylül Akşamı' şarkısını dinlerken yürüdüğüm yolun bugün önünden sessizlikle geçtim. Eylül kapıya dayanınca ya da kapımı çarpıp ekimin kasvetiyle beni başbaşa bırakınca nüksediyor şu eylül şarkıları ruhuma. Alpay'dan 'Eylülde gel' dinlerken eylüle gel diyorum aslında. Bir yazı kış ettik, eylülde gel.

Sanırım hepimizi mevsimlerle kandırmışlar. Gelesi olan mevsimleri bahane eder mi hiç? Aylardan eylülse ayrılıktan başka ne gelir ki başa? Aslına bakarsanız en büyük ayrılığımı Mart' ta yaşadığımdan beridir ilkbaharım da sonbaharlar kadar yapraklarımı döker. Ayların bir şey getirmeyeceğini de Alpay'ın dediği gibi ağaçların başımıza konfeti döktüğünü de yaşayarak öğrendim. Sonbaharın sevgilisi Eylül'ünde suçu yokmuş bu vedalarda. Sonbahara aşık olalı üç  ilkbahar geçirdim. 'Bir yazı kış ettik, eylülde gel.' diyemeyecek kadar eskidi zaman. Hatta aynı şarkıyı bilmem kaçıncıya dinleyerek bilmem kaç satır bıraktım geride.Her şey biraz eskidir zamanla. Ve her şey biraz eksilir. Eylül' de yapraklar ağaçlarına ihanet ederek karışır toprağa, yağmur damlaları göğe isyan ederek düşer. Ağacın ayrılık sandığı toprağın kavuşmak diye adlandırdığıdır mesela...

Yapraklarımı dökeli çok oldu, gözyaşlarım bahara çiçek yetiştirdi kimbilir? Yarım kalmış umudum yarın yetişir, sonbahar kardelen çiçeğinin çıkacağına habercidir. Papatyalar solmuş olabilir, kardelenler de yaşayacak mevsimini. Son sandığımın başlangıcı oldu bu zamana kadar eylüller. Bitti dediğim yerde başladı hikayem. Ağladığım sokağın başındaki hayalime gülümseyerek bakıyorum bir eylüle girerken. Pencereme yağmur vuruyor , gözyaşlarım yalnız olmayacak artık. Deniz ağlayabilecek özgürce. Bir şarkıyı bin defa dinleme mevsimi geldi. Yeni hayatımın ilk ayı olur eylüller. Güneşin kıymeti eylülün yağmurundan sonra bilinir. Ağaçlara asılı salıncaklar daha çok özlenir bu mevsimde. En güzeli de daha çok şiir yazılır. Başlı başına şiirdir eylül. Görmeyi bildiğin zaman başlı başına bir mevsimdir eylül.