Gökyüzü

Şehrin üstüne çökmüş gibi görünür uzaktan , yıldızlı gece.

Aşık oldum , gün terk ederken görünen feleğin elmaslarına.

Gözümü alamadım da boynum tutuldu göğe bakmaktan.

Güneşe karşın elmaslarının derin uykusu için üstüne çektiği beyaz yorgan.

Doyum olmayan bir anlık bakışlar için yaşayan.

Kader ,sigarasının dumanıyla örttü geleceğin üstünü.

Gün geldi mi tez söyler diller , canın bu diyardan sürüldüğünü.

Gün geçtikçe vurur yüzlerine bilinmezlik kendilerinin körlüğünü.

Doğru söyle de Hak görsün yanına temiz döndüğünü,

Bir hevesle cennet yoluna adım sayarak yürüdüğünü.

Arkamızda bırakamadığımız tarih fazlasıyla kanlıydı.

Masumlara bile kılıcımız yegane yargıydı.

Düşman kalelerine kadar kinimizden gelen katliamın söylemi varmıştı.

Asırlara hakim o savaştan ayakta kaç asker kalmıştı?

İnsanlık tarihimize daha kaç aynı masaldan yazılmıştı?