Yaşarken Ölmek

Siz hiç bir cinayete şahit oldunuz mu? Cinayet dediğim karşınızda bir bedenin öldürülmesi değil. Birinin susarak bağırmasına, boğazına oturan şeye, kafasının çok dolu ama aslında çok boş olduğuna şahit oldunuz mu? İnanın bana bu bir bedenin öldürülmesinden daha kötü. Hele de buna en yakınınızda şahit oluyorsanız. 

Karşınızdaki sürekli dalıp uzaklara gidiyorsa, gözleri sürekli doluyorsa bu sizin için herşeyden daha zordur. Çünkü karşınızda bir insanın içten içe yok oluşunu izlersiniz ve elinizden hiç birşey gelmez. Belki yemek yemez, uyumaz. Artık öyle bir duruma gelir ki siz korkarsınız her an bişey olacak diye. Ve bunlar olurken siz sadece onu izleyebilirsiniz. 

Çünkü hiçbir şey yapamazsınız. İçten içe o yok olur, duyguları ölür, kendisi ölür. Bi bakarsınız ki karşınızda bambaşka biri var. Ama ne olursa olsun bambaşka biri bile olsa ondan vazgeçemezsiniz ya. İşte o çok başkadır. Ne olursa olsun birbirinizde iyileşmeniz en güzel şeydir. Sonra yavaş yavaş düzelmeye başlar. O yaşanılanlar sadece siz hatırlarsınız. 

O dönemdeki ağlamalarınızı, zordanda olsa gülmenizi, senin ona kızmanı sadece siz hatırlarsınız. Tekrar hayata döner herşeye kucak açar hayat dolu kahkahalar atmaya devam eder. Uzun zamandan sonra ilk defa gözlerinin parladığını görürsün. Sen daha çok mutlu olursun. Herşey düzelir evet ama o ağlamalar ne oldu? Belki saatlerce ağladınız birlikte nereye gitti onlar. Bak işte hepsi bir anda sıkışıp kaldı. Bir anı olarka kaldı. 

Ama en kötü anınızı bile güzel kılan tek şey birlikte yaşamanız ve sonrasında hiçbişey olmamış gibi tekrar gülmenizdir. Birlikte gülmeniz. İşte sadece bu kişiyi bulun belki de vardır kim bilir. Beraber gülüp ağlayabileceğin ayağın takıldığı an seni kolundan yakalayabilecek bir dostun vardır. Veya belki de vardı ama o seni bıraktı. Emin ol ki o gerçek dostun değildir. Çünkü gerçek dostun seni asla ama asla bırakmaz.